5 juni 1918. In Groningen vindt een historische vergadering plaats. Kunstenaars Jan Altink, Toon Benes, Johan Dijkstra, Willem Reinders en Jan Wiegers willen tot een samenwerking komen van Groninger artiesten. Het was Altink die de naam voorstelde: de Ploeg moest de braakliggende Groninger kunstakkers omploegen en ontginnen als het landschap zelf. Tijdens de eerste tentoonstelling in 1919 waren honderdelf werken te bewonderen van twintig exposanten. Naast de oprichters sloten rond die tijd oo...

Aan het einde van de 19de eeuw vormde het oude dorp Laren - evenals Blaricum -, omgeven door het fraaie Gooise heidelandschap een rijke inspiratiebron voor schilders, afkomstig uit de Haagse school. Jozef Israëls ontdekte Laren in de jaren zeventig, landschapschilder Anton Mauve vestigde er zich in 1884 en Albert Neuhuys werd er bekend door zijn binnenhuizen met moeder en kind, gevolgd door Evert Pieters en Hein Kever. Mede door de export van de schilderkunst werd Laren bekend in binnen- en ...

Er is maar één officieel erkende Nederlandse surrealist: Johannes Hendrikus Moesman (1909-1998).

Als Moesman in de jaren twintig van de twintigste eeuw een Utrechtse kunstboekhandel binnenstapt en daar in aanraking komt met surrealistische tijdschriften uit het buitenland, wordt een groot kunstenaarschap geboren. De internationale surrealisten verzetten zich tegen wat zij zagen als het verstikkende rationalisme van hun tijd en vierden de ultieme vrijheid van het onbewuste, de dromen en de e...

Abrupte afsnijdingen en extreme perspectieven. Close-ups. Sterke licht-en donkercontrasten en diagonale composities. Nieuwe Fotografie en film uit het interbellum elkaar ontmoeten in één tentoonstelling. Hierin is te zien hoe deze die kunstvormen in Nederland toentertijd sterke verwantschap vertonen. Cineasten, fotografen en schilders kozen vergelijkbare thema’s en stilistische middelen. Met een nieuwe, moderne blik bekekenen ze de zichtbare werkelijkheid.

Voor het eerst is er in Nederlan...

Sam Drukker (1957) schildert de mens in al zijn facetten op een

eigenzinnige manier. Met krachtige penseelstreken weet hij de

geportretteerde neer te zetten, waarbij imperfectie en psyche

centraal staan.

Al decennialang weet hij ook met zijn zelfportretten te imponeren.

Niets ontziend schildert hij zichzelf: naakt, dan weer kwetsbaar,

soms trots, waarbij hij zichzelf psychologiserend becommentarieerd.

Zo geeft hij op zijn eigen wijze inhoud aan een eeuwenoud genre

waarbij de kunstenaar, de sp...

De lotgevallen van de Rembrandt met de rode baret zijn bijna te

bizar om waar te zijn. Het portret werd in 1823 aangekocht door de

Prins van Oranje, de latere koning Willem II, voor zijn kunstcollectie,

die de beste Nederlandse privéverzameling ooit was.

Geteisterd door oorlogsgeweld want door Willem achtergelaten in

Brussel tijdens de Belgische Opstand van 1830, in 1918 kwijtgespeeld

als erfstuk van zijn nazaten na de Eerste Wereldoorlog,

na de Tweede Wereldoorlog in beslag genomen in Dayto...

In oktober 2022 presenteert Kunstmuseum Den Haag een grote

tentoonstelling over het leven en werk van het kunstenaarsechtpaar

Anni en Josef Albers. Na hun opleiding aan het Bauhaus in Duitsland

groeien zij in de Verenigde Staten uit tot pioniers van het

modernisme. Josef Albers’ onuitputtelijke experiment met kleur en

vorm leidt tot zijn beroemde reeks Homage to the Square, terwijl

Anni Albers wordt beschouwd als een van de grondleggers van de

moderne textielkunst. Aan de hand van ruim 200 ...

Welke kunst was officieel toegestaan in nazi-Duitsland? Dat de nationaalsocialisten de moderne kunst uitsloten, is alom bekend. Maar dat het Duitse rijk onder Hitler de hedendaagse kunst aanwendde als propagandamiddel, kunsttijdschriften liet verschijnen en omvangrijke tentoonstellingen organiseerde, is maar bij weinigen bekend. Steunden de kunstenaars het regime, steunde het regime de kunstenaars, of beide?

De officiële kunst uit de periode 1933 tot 1945 is uit het collectieve geheugen verd...

Schitterende introductie tot de Cobra-kunstbeweging

Met het Frans als voertaal was Cobra zo goed als de laatste echt Europese beweging binnen het modernisme. Het anarchistische verhaal van Cobra is niet alleen een belangrijk momentum in de kunstgeschiedenis, het is nog altijd springlevend en heeft vele kunstenaars geïnspireerd die nooit bij de beweging betrokken waren. Het werk dat Karel Appel, Pierre Alechinsky, Constant, Corneille en hun geestesgenoten ons nalieten – soms brutaal en onve...