Zonder taal - in al zijn uitingsvormen - geen verbinding. Taal kan altijd verbinding blijven geven. Ook als deze taal onbekende en ongekende gedaantes aanneemt. Mensen met dementie ontwikkelen een eigen taal, een taal die wordt geboren waar je bij zit. Op het eerste gehoor lijken het vaak losse flodders, brabbeltaal, nauwelijks serieus te nemen. Maar de som is meer dan de delen. Dementees is een taal zo verrassend, ontroerend, pittig, boeiend, raak, grappig, raadselachtig en wijs, dat het zon...

De foto van oom Kees stond op de schoorsteenmantel bij mijn opa en oma in Groningen, waar we elke kerst gingen logeren. De donkere ogen van Kees keken mij niet aan. Ze konden me dus niet volgen in het nameloos verwijt dat de oorlog zinloos was geweest. De fotograaf had kennelijk verzuimd Kees te vragen naar het vogeltje te kijken. Dat was maar beter ook, want zoiets draaide altijd uit op een onvermijdelijke teleurstelling. Er zat geen vogeltje in, wist ik als kind al.

Herman Smith vertelt in...

In het voorjaar van 1962 werden halsoverkop duizenden militairen naar Nieuw-Guinea gestuurd. Voor het overgrote gedeelte dienstplichtigen. Het conflict tussen de Indonesische regering en Nederland sleepte al vanaf de onafhankelijkheid in 1949. Nu dreigde een regelrechte oorlog.

De voorbereiding op de missie bestond uit het uitdelen van een boekje met wat weetjes over Nieuw-Guinea en een uitgebreide uitleg van het regeringsstandpunt.

Daar moesten de militairen het mee doen.

Pim Oskam, net vie...

Verwondering en bewondering, goed beschouwd is dat de kern. Met deze verhalen wil ik mijn verwondering delen over de magie van veengebieden. Over hun ontstaan en de bijzondere planten die ze gevormd hebben. Tegelijk onthullen de verhalen mijn bewondering voor de mensen die er wonen en die in deze drassige vlakten werken om er een bestaan op te bouwen.

In deze bundel van drie verhalen wordt de lezer meegenomen in de strijd om het gebruik van veengebieden. De lezer kijkt door de ogen van avontu...

Menno Arents is veertig jaar werkzaam geweest bij een groothandel die wapens en munitie levert voor jacht- en schietsportdoeleinden. Hij is begonnen als geweermaker en daarna doorgegroeid in de organisatie naar assistent, en uiteindelijk tot bedrijfsleider. In Nederland zijn er hooguit vijf mensen die net als hij zo lang of langer in de wapenhandel werken of gewerkt hebben. De wapenhandel is gebonden aan een stelsel van vergunningen en wetten en onderhevig aan strenge controle door politie, d...

Nakomers groeien op in een gezin dat al compleet is. Daardoor nemen ze van meet af aan een bijzondere plek in. Mensen die er zelf geen ervaring mee hebben, fantaseren over deze plek als ‘heel mooi’ of juist ‘heel lastig’. De auteurs – zelf nakomer en in het dagelijks leven coach, therapeut en trainer – deden onderzoek en legden de verhalen van nakomers vast voor een breed lezerspubliek. De levensverhalen worden geplaatst in een theoretisch kader van Transactionele Analyse en syste...

Isaacus Winsemius wordt geboren rond 1606 nabij het Friese Sneek. In 1624 wordt hij als student Hebreeuws ingeschreven aan de hogeschool in Franeker, om daarna in Leiden mee te werken aan de vertaling van de Statenbijbel.

Zijn verre achterneef Pieter Winsemius heeft op basis van de overgeleverde aantekeningen uit die tijd een gedetailleerd memoriaal samengesteld, waarin hij Isaacus op levendige wijze laat beschrijven wat hem in de periode van oktober 1624 tot november 1635 bezighoudt. Aan d...

Groei is in de economische theorie een soort toverwoord. De veronderstelling is, dat als het goed gaat met de economie, het ook goed gaat met de mensen. Maar ís dit wel zo? Is alle groei wel vooruitgang? Veel economische bedrijvigheid blijkt namelijk gepaard te gaan met negatieve neveneffecten, waarbij mensen en maatschappelijke waarden als vanzelfsprekend opzij gezet worden.

“Jullie moeten weg!” - het kernthema van dit boek - geeft kernachtig uitdrukking aan de scheefgroei, waar sprake ...

Voor in de hut ontwaarde ik een manspersoon op een stoel. Hij bewoog niet en sprak geen woord. Zijn voeten waren in slippers gestoken, waarboven de gespierde lijnen van zijn korte, blote benen in het schaarse licht afglansden. Zijn romp en armen gingen schuil onder een gedrapeerde doek, die met een knoop van zijn linkerschouder afhing. Een vilthoed met brede rand wierp een zwarte schaduw over zijn gelaat, alleen het wit van zijn ogen priemde er doorheen. Toen de stemmen van de aanwezigen vers...