De bekende schaakjournalist Berry Withuis (1920-2009) werd

grootgebracht in een gereformeerd gezin. Als twaalfjarige raakte

hij zijn geloof in God kwijt. Later werd hij communist en redacteur

van het dagblad De Waarheid. Zijn dochter Jolande (1949)

groeide op met haar vaders politieke overtuiging, maar ontwikkelde

zich als volwassene tot een vermaard critica van het communisme.

Die breuk met haar afkomst opende voor Withuis de

weg naar het schrijverschap en de wetenschap, maar leidde tegelijk...

'We gaan Nederland veranderen', zei Jesse Klaver bij zijn presentatie als fractievoorzitter van GroenLinks. 'Het is mijn inzet om de steeds sterkere tendens om iedere maatschappelijke kwestie te reduceren tot een rekensom tegen te gaan. We weten van alles de prijs maar van bijna niks de waarde.'

Jesse Klaver maakte een stormachtige entree in de Nederlandse politiek. Hij was het die het debat over de ongelijke vermogensverdeling in Nederland aanzwengelde door de Franse econoom Thomas Piketty n...

Meer dan twintig jaar geleden viel de Sovjet-Unie uit elkaar, ontdekten de Russen de wereld, en ontdekte de wereld de Russen. Even leek een romance in de maak, maar de liefde was snel voorbij. Terwijl men in het Westen nog steeds Gorbatsjov idealiseert en in het Oosten Poetin het begrip ‘democratie’ wel erg ruim interpreteert, grijpen vele voormalige Sovjetburgers – ook jongeren – vol nostalgie terug naar de socialistische staatsmannen van weleer.

Onderzoeksjournaliste Svetlana Alexi...

Dertig jaar na de kernramp van Tsjernobyl woont er nog steeds

bijna niemand, omdat de gevolgen voor de volksgezondheid te

groot zijn. Wij houden van Tsjernobyl is het eerste boek dat

de persoonlijke getuigenissen van deze tragedie samenbrengt.

Svetlana Alexijevitsj interviewde drie jaar lang honderden mensen

wiens levens door de ramp werden geraakt: dorpelingen uit de

omliggende streek, weduwen en kinderen, brandweermannen,

schoonmakers die de troep op moesten ruimen, nucleaire wetenschappers,

politici en ook mensen die naar Tsjernobyl zijn verhuis...

Ondanks bibliotheken vol boeken over oorsprong, verloop en verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog begrijpen we eigenlijk nog steeds niet waarom ‘gewone’ Duitsers achter de oorlog bleven staan, zelfs toen ze wisten dat die niet meer te winnen was. Wat was de oorlog die de Duitsers dachten te vechten? Hoe veranderden hun opvattingen en verwachtingen na de overwinningen van de Blitzkrieg, de eerste nederlagen in het oosten en de bombardementen van Duitse steden? En wanneer realiseerden d...

Ultima Thule – het eind van de wereld. Zo werd vroeger Spitsbergen genoemd, de noordelijkste groep eilanden in de Poolzee. Simone Sassen en Cees Nooteboom beschrijven in Ultima Thule een reis naar dat oord en naar de vroegere Russische kolenmijnenstad Pyramiden. Het zijn romantische uitzichten op eenzame landschappen zonder noemenswaardige vegetatie, op veengebieden, gletsjers, bergen, eeuwig ijs, fjorden. Dan, als een fata morgana, de stilte van een verlaten stad: stilgelegde fabrieken, ve...

Na de Tweede Wereldoorlog keerden circa 13.000 Nederlandse joden en verzetsmensen uit de kampen terug naar het vaderland. Landgenoten hadden meestal geen idee van de ervaringen die zij achter de rug hadden. Van oorlogstrauma’s had nog niemand gehoord. Wat zich in de kampen had afgespeeld beseften alleen medegevangenen ten volle. Maakte die gedeelde ervaring dat ze elkaar wilden blijven zien? Of konden ze elkaar juist nooit meer vertrouwen?

Oorlogsgeschiedenissen zijn heftige geschiedenissen...

Bij verschijning in 1967 veroorzaakte De ss’ers een storm van verontwaardiging. Velen vonden het boek, waarin acht voormalige ss’ers vrijuit het woord voeren, verschrikkelijk of zelfs fascistisch: ‘een gevaar voor de volksgezondheid’ en ‘een aanzet tot antisemitisch geweld’. Anderen vonden het juist zeer indrukwekkend: ‘een ontluisterend portret van onmensen’, en ‘een noodzakelijk onderzoek van de motieven die destijds landgenoten hadden om zich bij de bruine hordes aan te s...

Het maakt niet uit of dingen concreet bestaan, het gaat erom dat ze te overwegen zijn.

‘Brassinga maakt, via de omweg van de verbeelding, de werkelijkheid vlietend, onzeker en vrolijk. Spannender kun je het als lezer niet wensen.’ –Vrij Nederland