Dit autobiografische verhaal gaat over een naïef jong meisje dat opgroeit tot een wereldvreemde jonge vrouw. In brieven aan haar vader, die het gezin verlaten heeft toen ze zes jaar was en ze met haar familie in Zuid-Afrika woonde, beschrijft zij hoe zijn afwezigheid en de gevolgen daarvan haar gevormd hebben.

Het verhaal laat de impact zien van een ingrijpende sekservaring op jonge leeftijd, hoe zo'n gebeurtenis doorwerkt in de ontwikkeling van een jong meisje, en hoe dit haar opbreekt in r...

Bij de familie Noordover kwam er bijna elk jaar een kleintje bij. Het gezin telde uiteindelijk zeventien kinderen. De een na oudste zus Ria heeft veel voor het gezin gedaan, waardoor ze zelf geen echte jeugd heeft gehad. In 2017 besloot zij, met hulp van haar zus Elly, haar belevenissen op papier te zetten. In het eerste deel zijn wat herinneringen toegevoegd van een tante en in de volgende delen komen ook andere broers, zussen en een buurjongen aan het woord.

Het resultaat is een uitermate b...

Tjalling van Elst groeide op als een levendig kind, in een stabiel gezin. Hij studeerde chemische technologie. Nadat hij was afgestudeerd, kreeg hij last van pijn in zijn spieren. Hier werd geen medische oorzaak voor gevonden. De pijn werd steeds erger en uiteindelijk keerde hij terug naar het ouderlijk huis, omdat op zichzelf wonen niet meer mogelijk was. Er volgde een zoektocht in de medische molen, maar die leverde geen resultaat op. Tjalling werd steeds depressiever en zijn ouders steunde...

'Jip en Sip: twee poppetjes die allebei in mijn hoofd wonen. Jip woont aan de ene kant, in het witte huis, Sip aan de andere kant, in het zwarte. Ze delen de achtertuin. Daar staat een heel groot uurwerk met wel honderd verschillende wieltjes. Jip en Sip kunnen dit allebei als de beste bedienen; ware het niet dat ze beiden een heel andere manier van spelen hebben …

Jip houdt van zijn werk. Hij vindt het leuk om aan alle wieltjes te draaien en kan met plezier uren achter het uurwerk zitten....

'Ik wil niet op de foto en helemaal niet bloot,' probeerde ik.(...)De eerstvolgende keer dat ik bij hem was, liet hij mij de foto's zien. Op dat moment drong tot mij door dat ik nooit met iemand over mijn misbruik zou kunnen praten. De foto's waren nog walgelijker dan ik in mijn naarste dromen had kunnen vermoeden. Op een paar foto's leek het zelfs of ik glimlachte.Hij merkte dat ik het zag. 'Op deze foto's lach je. Je vindt het fijn, zullen mensen denken.'Van zijn zesde tot zijn twaalfde jaa...

Omdat die bescherming er vroeger niet was, heb ik er tot op de dag van vandaag honger naar. Deze oerhonger is niet met terugwerkende kracht te stillen. Het tekort dat toen is ontstaan is niet meer aan te vullen. Dat is de prijs die ik moet betalen als ik volwassen wil worden. Nú iets willen hebben wat ik als kind heb gemist, maakt me ongelijkwaardig, afhankelijk en vanuit daar schiet ik in al mijn oude patronen, raak ik mezelf kwijt.'

Ze dacht dat ze haar leven na een jeugd met vele verhuizi...

Pleasen was mijn tweede naam. Me in andere mensen verplaatsen, ze redden. Het leek de voorwaarde voor mijn bestaan. Titia Hennemann droomt haar hele jeugd van helden en ridders te paard. De magiër Merlijn, koning Arthur en Morgan le Fey zijn voor haar levensechte metgezellen. Ridder Tiuri met zijn paard Ardanwen, dat is ze eigenlijk zelf. In haar fantasiewereld is alles mogelijk. Mens, dier, natuur en toverkracht staan op gelijke voet met elkaar. Met hen samen beleeft ze prachtige avonturen ...

Langzaam lopen we zijn kant op. Zijn ogen staan groot en hij heeft een heel afwachtende, bijna angstige blik in zijn ogen. Hij weet het. Ik zie aan zijn ogen dat hij weet wat er gaande is. Hij kijkt alleen maar. De leidster laat hem de bloemen geven door met haar hand zijn hand met de bloemen naar mij te bewegen. 'Mama,' zegt ze. Ik duw mijn tranen weg door met mijn ogen te knipperen. Ik lach naar hem en raak hem heel voorzichtig even aan. Wat is hij lief. Wat is hij schattig. Ik geef hem de ...

Op Texel komt, tijdens een winterse strandwandeling, de familiegeschiedenis van de schrijver naar boven. Het zijn herinneringen, zoet, maar ook beladen, aan zijn vader en zijn familie.

De Hoornse Slag is niet die van zijn jeugd, toen het gezin daar iedere zomer vakantie vierde. De zee heeft het strand van toen veranderd. Onzichtbaar gemaakt. Maar de beelden uit zijn jeugd worden er alleen maar scherper en scherper. Een mooie kindertijd, waarin echter een geheim school, dat op een dag pijnlijk...

Ik hoop dat ik in een tijd van ‘Insta-perfect plaatjes à la #momlife #perfectmom’ en een constante ‘kijk-en-vergelijk’, een eerlijk verhaal kan vertellen over hoe het (echt) is als een perfectionist moeder wordt. Ken je zo’n type? Dan hoop ik dat je een beetje inzicht krijgt in wat er in dat koppie gebeurt of kan gebeuren. Ben je zo’n type? Dan hoop ik dat je leest dat je niet alleen bent in je worsteling. Dat had ik destijds graag geweten.

Iedere moeder (én vader) moet na de k...