Omdat ik van mening ben dat mishandeling en suïcide van alle tijden is, maar er nooit zou mogen zijn, draag ik deze gedichten op aan al mijn grote en kleine vrienden. Soms hebben wij woorden nodig om overeind te blijven. Dat geldt voor ziekte, dood en andere gruwelijkheden.

Omdat ik van mening ben dat onrecht en wreedheid van alle tijden is, maar er nooit zou mogen zijn wil ik een klein steentje bijdragen. Galgenhumor zou er nooit mogen zijn, maar soms hebben mensen het nodig om overeind te blijven. Dat geldt voor ziekte, dood en andere gruwelijkheden. Zou dat de functie zijn van hang naar deze humor?

Wie de actualiteit volgt, kan er niet omheen: de geopolitiek is terug van weggeweest. Rusland valt Oekraïne binnen. De VS en China laten hun spierballen rollen in de Zuid-Chinese zee. Iran en Saoedi-Arabië twisten over de hegemonie in het Midden-Oosten. Maar hoezo ‘weggeweest’? Is geopolitiek niet van alle tijden en van overal?

In zijn nieuwe bundel tackelt dramaturg Johan Reyniers een kwestie die in de hele wereld over vele tongen gaat en die uiteindelijk ook Vlaanderen niet onberoerd ...

Dit verre landschap

dat mij nooit verlaten heeft

zwoegend op een kronkelpad

met losse stenen

pijnlijke benen

blijven klimmen

op geur

van tijm en wilde rozemarijn

de blik omhoog

gedreven

door mystiek leven

van hen die hier ooit woonden

in een abri onder de rots

de stilte is gebleven

tussen ingestorte muren

erfenis

van een sober leven

dat een eeuwig

thuiskomen zocht

‘Als door licht bewogen’ is de tweede dichtbundel van Daan Vosskühler.

In deze bundel staat het zoeken naar de essentie van ...

Wolfjelief en de windsoldaten volgt in een ontwapenend woordenspel het spoor van de dichter in een cadans die afwisselend wiegt en wakker schudt. De dichter laat zich leiden door de wind en ondervindt ook de dynamiek ervan. Hij vindt inspiratie bij zijn muze en haar hond. Hij stort zijn hart uit en ontfermt zich over zijn dichterschap. Hij onderwerpt zich aan de goden. Hij onderzoekt het fenomeen ‘pijn’. Hij laat zijn handen likken door de wolven om zich tenslotte te verenigen met de mens...

Het initiatief voor deze gedichtenbundel werd genomen door het stadsdichtersgilde van Lelystad, te weten, Marian van Gog, Peter van Beurden, Niels Blomberg, Thomas Gerla, Yasmin Geradts, Martijn Nijdeken en Juul Baars. De bundel presenteert Lelystad op een poëtische wijze en is samengesteld uit gedichten die door de inwoners van de stad werden gemaakt. In die zin is het een unieke bundel geworden die aantoont ho inwoners van Lelystad denken over hun stad.

Deze bundel staat bomvol met gevoelens. Gevoelens van liefde en haat, van verdriet en van geluk. Maar bovenal is deze bundel gevuld met de kijk van een jonge schrijfster. Ben ik nog overal even standvastig in? Nee. Ook mijn kijk op de wereld past zich gelukkig steeds weer aan. Wel kan ik je beloven dat mijn thema’s altijd eerlijk, duidelijk en heel herkenbaar zijn. DICHTER bij mijn gevoel is mijn eerste gedichtenbundel, maar kijk vooral ook eens naar mijn eerder verschenen boeken; "Gemeen s...

Over lust wordt steeds meer gesproken, maar er lijkt soms toch ook nog een taboe op te rusten. In ‘Heter’ worden verlangens en fantasieën aangeraakt, omdat ze mogen bestaan. Of ze nu worden gedroomd of beleefd, of ze liefde of fysiek verlangen betreffen, het maakt niet uit. Lust kan ons alles laten voelen. Van dieptes naar hoogtepunten en alles er tussenin. Deze bundel zal je meenemen en niet meer loslaten. Je vastbinden op die troon van sensueel genot, waar je eindelijk kan voelen dat j...

In 'De nulweg van veenhuizen' onderzoekt dichterscollectief WP99 het thema gevangenschap. En ook de achterkant daarvan: het diepe verlangen naar vrijheid. Beginnend bij de bijzondere geschiedenis en functie van Veenhuizen worden allerlei poëtische associaties gewekt. De gedichten waaieren al snel uit naar het hedendaagse. Over vorming, verzet en weerstand, gedwongen of uit eigen keus. In het ‘gewone’ menselijk contact en ook ver buiten Veenhuizen. Bij Ter Apel voert de Nulweg naar een be...

De gedichten in Pieta gaan over dragen en dwalen, over rouw en roes. Over het verlangen te vallen, op te gaan in een moment, in een ander. Pieta sluit het drieluik over de liefde af dat Mischa Andriessen met Winterlaken en Het Drogsyndicaat begon. Pieta gaat over het verliezen van een liefde, van een dierbare, over ouders en hun kinderen, zonen en hun vader. Zoals de musici Steve Earle en Justin Townes Earle en zoals zoon Ikaros die met de vleugels die zijn vader vervaardigde naar de zon opst...