Met een voorwoord van Bruno Vanobbergen.

Er is iets vreemds aan de hand met het debat over racisme. We discuteren over arbeidsmarkt, onderwijs en huisvesting. We voeren pennentwisten over geschiedenisboeken. We klagen het racisme van de politie aan. Dat is allemaal meer dan terecht en we moeten dat vooral blijven doen. Maar het valt op dat we het nooit over de ondersteuning van de slachtoffers hebben. Alsof je je op een levensgevaarlijk kruispunt zou beperken tot het stellen van structurele e...

Als priesters hun pensioen aanvragen blijft het doorgaans stil. Na een poosje volgt dan het verzoek van de bisschop die plannen nog een paar jaar uit te stellen. Toen Rik Devillé in 2009 zijn aanvraag deed, kreeg hij na een week het bericht: ‘’t Is in orde!’ Het zegt alles over zijn populariteit bij de toenmalige kerktop. Want Devillé was en is de man die met zijn werkgroep Mensenrechten in de Kerk het seksueel en ander misbruik aanklaagde. Toen in 2010 de affaire-Vangheluwe uitbarstt...

Antwerpen, vlak na de Groote Oorlog. Arthur Clerebaut stapt op de boot richting toenmalig Belgisch Congo. Hij wordt opzichter van openbare werken en … ontmoet er een Congolese. Het is het begin van een familiegeschiedenis die samenvalt met honderd jaar kolonisatie en dekolonisatie. Want de koloniaal en zijn zwarte vrouw krijgen een zoon, een métis die opgroeit in een internaat. En later volgt er nog een kleindochter. Na het overlijden van haar vader belandt ze in 1989 in het Vlaams-Brabant...

De laatste vrijdag van augustus 2019. Dirk Van Duppen krijgt een keiharde diagnose: uitgezaaide pancreaskanker. Eerst is er het onwezenlijke verdriet. Dan groeit de verbondenheid. Verbondenheid in verdriet, verdriet in verbondenheid.

Bertolt Brecht wist al: het mooiste geschenk dat je kan geven is het voorbeeld van je eigen leven. In Zo verliep de tijd die me toegemeten was blikt Dirk Van Duppen terug op een compleet leven. Hij werkt in een leerlooierij. Is dokter in Palestijnse vluchtelingen...

Als feministisch en antiracistisch collectief strijdt BOEH! (Baas Over Eigen Hoofd!) voor het recht op zelfbeschikking van iedere vrouw over haar eigen doen en laten, over haar lichaam en leven. Het recht om in alle vrijheid zelf de keuze te maken om al dan niet een hoofddoek te dragen staat daarbij centraal. Ontstaan uit de protestactie tegen het Antwerpse hoofddoekenverbod voor stadsambtenaren in 2007, heeft BOEH! als feitelijke vereniging van vrijwilligers een unieke positie ingenomen in d...

‘De hardwerkende Vlaming betaalt zich blauw aan de luie Waal.’ ‘De VRT is een rode burcht.’ ‘Er staat een Chinese muur tussen N-VA en Vlaams Belang.’ ‘De Europese cultuur is uitgeput.’ ‘Racisme is relatief.’ ‘Klimaatactivisten zijn verwende kinderen.’

Politiek is een wereld van taal en taal is strijd. Klassenstrijd. Bij N-VA, Vlaams Belang, Voka en hun fellow travellers zijn ze daar erg bedreven in. Het is verbazend hoeveel rechtse woorden en slogans de laatste decenni...

'Muiterij' boekstaaft de opwinding van het wereldgebeuren vandaag. Bij ons in Europa staat het leven ook na de pandemie in rep en roer. De energie, het dure en onzekere leven, het gegraai en de overwinsten, de uitholling van wat eerlijk en

sociaal is: alles rommelt en kreunt en ratelt. De Britse summer of discontent beukt als een van de grote golven op rotsen die zij lange tijd niet hebben bereikt. Intussen botst de oude wereldorde met het zuiden. ‘Muiterij!’, roept Washington nu landen ...

Ligt de lat te laag, te hoog, te recht of te scheef? Moet de leerkracht voor, tussen of achter de leerlingen staan? Iedereen is ervaringsdeskundige onderwijs en de beste pedagogen staan aan de schoolpoort. Maar hoe gaat het er achter die poort echt aan toe? Hoe vergaat het uw kind nadat u hem of haar ’s ochtends hebt uitgewuifd? Een schooljaar lang keerde Filip Rogiers terug naar de schoolbanken. In het Atheneum Unesco Koekelberg schoof hij mee aan achteraan in de klas en in de leraarskamer...

Hoe komt het dat de grote media in de VS zich vrijwel altijd als spreekbuis van de macht gedragen terwijl niemand hun journalisten influistert wat ze moeten schrijven? Over die kwestie publiceerden Noam Chomsky en Edward S. Herman 'Manufacturing Consent'. Het boek, dat voor het eerst verscheen in 1988, zette destijds alle mediakritiek op zijn kop, ook ver buiten de VS. Tot dan waren onkunde, amateurisme of tijdsgebrek van journalisten de gangbare verklaringen voor blunders in het nieuws. Chom...