Tjibbe Hooghiemstra (beeldend kunstenaar) en Douwe Kootstra (schrijver en verteller) zijn gek op stabijs. Tjibbe heeft al jaren zulke honden. Die inspireerden hem tot een uitgebreide serie tekeningen.

Los van de verbeeldingen van Tjibbe schreef Douwe verhalen die één overeenkomst hebben: een stabij speelt de hoofdrol. De mix van beeld en tekst maakt Stabij tot een bijzonder boek. Geen hondenboek in de klassieke zin maar een ode aan de mens in de hond.

Adelin De Craene (°1951), lesgever in het kunstonderwijs, was ook zelf levenslang als beeldhouwer actief. Spreken met het licht volgt hem doorheen zijn ontwikkelingsgang en peilt naar zijn inzichten als kunstenaar. De lezer leert hem kennen als een gedreven zoeker naar authenticiteit en als een begenadigd bewonderaar van schoonheid. Zijn oeuvre geeft subtiel en behoedzaam gestalte aan de waarden waar hij voor staat en laat de ingetogenheid van zijn omgeving als het ware kristalliseren in tas...

Het verhaal van de tuin van Eden heeft eeuwenlang een diepgaande invloed gehad op onze verbeelding en ons wereldbeeld. Wie dit verhaal, samen met het andere scheppingsverhaal uit het boek Genesis, vandaag onbevangen herleest, botst op diepzinnige overwegingen over de structuur van ons mens zijn: verlangen, angst en schuld, de existentiële ervaring van kwetsbaarheid, sterfelijkheid en lijden en de utopische droom van voltooiing op de zevende dag.Dit magazine vormt een uitnodiging de tuin van ...

Eind jaren 1970, in navolging van de ‘Brancusiaanse revolutie’, begint Didier Vermeiren (Brussel, 1951) het vraagstuk van de sokkel centraal te stellen in zijn reflectie, door te werken aan de complexe relatie die de beeldhouwkunst heeft met haar traditionele element van presentatie. Dit was het begin van een ‘onderzoek naar de sokkel en naar het heden’, waarbij de sokkel voor Vermeiren een autonome sculpturale bestemming krijgt. Wat voor hem van belang is, is de relatie tot de vloer,...

Nu vertel ik je niks nieuws: dit is de achterkant. En wel die van de 26e bundel met gedichten van het type kruisrijm van een amateurdichter. Begin eraan en verwacht maar van je sokken geblazen te worden. Nee niet alleen dichten is mijn ding, mijn eigen loftrompet blazen ook. Maar dat terzijde, ook deze keer weer 30 werkjes waar ik met liefde en plezier mijn energie ingestoken heb. Liefde, humor, steun, geloof, actueel wereldgebeuren, 3 Engelse, 2 odes aan mijn beste vriendin en 1 stuks in vri...

De enige twee vragen die ik Jackie Sleper ooit heb horen stellen zijn ‘Kan dat?’ en ‘Ja toch?’ De rest van de vraag zit in het betoog ervoor: ‘We gaan een boekje maken, zestien kunstwerken, zestien gedichten maar je hebt er al een paar gemaakt, we presenteren het op zestien december en o ja, het moet ook nog vertaald worden, dat kun je misschien wel zelf en anders weet je zeker wel iemand...’

Elke kunstenaar heeft een geheim. Het geheim van Jackie Sleper: ze is zo goed in dingen t...

Na mijn pensionering ben ik gaan opschrijven wat mijn gedachten waren.

Ik heb er foto's bij geplaatst die ik zelf heb genomen met mijn camera.

Vele wandelingen met de camera en soms op mijn knieën om dat mooie plaatje te schieten.

Later mijn gedachten samen gevoegd met de foto's als gedichten geplaatst op Facebook en twitter.

Niet als beter weten maar als een andere manier van kijken.

Leo Reijnders verbeeldt met een complexe wereld vol ideeën. Een wereld die verschijnt in kleine dagboektekeningen en notities. Een wereld over natuur, mens en dier, maar dan in verbeeldingsrijke situaties. Bevreemdende taferelen van leven in het water, op de aarde, in de lucht en in de kosmos. Het zijn verhalende verbeeldingen die soms een poëtische titel meekrijgen zoals;

De plaats waar nog niemand geweest was.

 Of

 De plaats waar iedereen wilde zijn.

 Of

 De plaats waar niemand wilde ...