Iedere ouder kent ze wel. Van die clichés, waarmee je wordt doodgegooid wanneer de roze wolk eigenlijk grijs blijkt te zijn. Wanneer je van vermoeidheid niet meer weet of je de vaatwasser nou aan het in- of aan het uitruimen was. Wanneer je van gekkigheid niet meer weet waar je de wandelwagen, de buggy, de Maxi-Cosi, de box, de kinderstoel én de wipstoel moet parkeren in het huis dat ooit leefbaar was. Wanneer je net te laat de deur uit rent en tijdens een vergadering ontdekt dat er een klo...

Voor alles is een eerste keer. Eerste keren zijn er volop. Soms zijn eerste keren leuk, een enkele keer niet. Bovenal zijn eerste keren spannend. Af en toe denk je na het eerste keren, dat het beter is, om te keren. De keren dat dit voorkomt zijn doorgaans op één hand te tellen, en anders keer je naar je naaste en leen je ook zijn of haar hand.

Dit is de eerste maal dat ik mijn belevenissen toevertrouw aan papier en kaft. Het uitgeven van een boekje is zo n eerste keer. Een klein jaar bele...

Momentopnames van groeien,

omdat het groei-geheugen een zeef is.

25 columns over Job tussen zijn achtste en achttiende jaar.

Een nieuwe bundel ‘Verhalen uit Marokko’. Na ‘Openstaander’ (2015) nu ‘Vertrouwde beelden’ (2016), een bundel waarin nog beter de eigenzinnige en gedetailleerde kijk van Thijs Kolster op het alledaagse leven in Marokko tot uitdrukking komt. De bundel is een drieluik van verhalen. De eerste twaalf verhalen zijn geschreven rond plaatsen of historische gebeurtenissen in Marokko. Dan volgt ‘Onze snelweg’, een langer verhaal waarin Thijs aan de hand van de renovatie van de snelweg ...

Opgroeien in een veilig, warm liberaal-gereformeerd gezin en dan de wijde wereld in. Dat valt niet mee, het gaat met heel wat ellende gepaard, soms is er vreugde, een enkele keer geluk. De afstand tot kerk en geloof groeit, wordt zelfs onoverbrugbaar. Toch is een gelukkige jeugd de basis waarop de schrijver(1945) terug kan vallen.

Hij probeert de wereld kritisch te beschouwen en als het hem niet bevalt, spreekt hij God aan om verhaal te halen. Niet dat hij daarin gelooft, maar tegen wie ande...

Het leven is een potpourri van gebeurtenissen. Zeker voor homo sapiens, oftewel wij. Bert Overbeek spreekt niet meer van mensen, hij spreekt van sapiens. Een soort die tot van alles in staat is, is zijn optiek. Zowel tot koesteren en liefhebben, als tot onderdrukken en kwellen of zelfs moorden. In dit boek zien we een reeks korte, vaak hilarisch beschreven waarnemingen die de schrijver over zijn soortgenoten deed. Geniet ervan!

De auteur neemt dagelijkse gebeurtenissen op de korrel die gewoon lijken te zijn, maar die uiteindelijk de dag met een gouden randje kunnen sieren. ‘Het kind in mij’ vormt de rode draad in het boek. Door dit kind de ruimte te geven en in het licht te plaatsen, kan zij ruimschoots genieten van gebeurtenissen. Humor speelt een belangrijke rol: het werkt relativerend en genezend. Veel verhalen zijn dan ook met een vette knipoog geschreven. Ook komen onderwerpen aan de orde waar w...

Reacties op eerder verschenen werk van Martin de Jong (Den Haag, 1958):

"In dit eerste deel van wat een heuse cyclus moet worden over de fake gemeente Buisdorp weet de schrijver, die volkomen onterecht vergeleken wordt met Ronald Giphart (De Jong is veel grappiger) een buitengewoon amusant beeld te geven van het studentenmilieu in een middelgrote plaats." (De Limburger)

"Een voorbeeld van een humoristische roman met een goede (hier duidelijk door Reve en Carmiggelt beïnvloede) stijl." (N...

Mannen die de tas van hun vrouw dragen, de zin die de blik van Mette Marije op de wereld samenvat. In drie maanden tijd schreef ze zo'n dertigduizend woorden aan columns, verhalen, gedichten en interviews. Ze sprak haar favoriete schrijfster - Bregje Hofstede -, interviewde seksuoloog Wim Slabbinck en filmmakers. Daarnaast ontwikkelde ze haar eigen schrijfstijl in columns en opiniestukken.

Ward Wijndelts: 'Mette combineert in haar schrijven een beheerst poëtisch taalgebruik met een overtuig...

Mocht de nieuwsgierigheid gewekt zijn en de koop van 'De rug van mijn droom' wordt overwogen, dan heb je een boek in handen dat bol staat van belevenissen, bespiegelingen, gedichten en gedachten van een nogal theatraal ingestelde man.

De verhalen zijn waargebeurd, overtrokken en vol dramatiek.

Het zijn verhalen die opgeschreven moesten worden, al was het alleen al voor zijn drie dochters.

Met dit boek hoop ik hen nog meer inkijk te verschaffen in de chaotische wereld van hun vader.