Het leven van Liv met autisme en haar lichamelijke beperkingen is bepaald niet een gemakkelijk leven. De auteur heeft dat in korte verhalen heel treffend weten op te schrijven. Sommige verhalen lees je met een glimlach, anderen met een traan. Maar wat de boventoon voert in dit boek: ondanks tegenslagen en moeilijke keuzes die zo nu en dan gemaakt moeten worden; Liv geeft nooit op. Ze probeert zo goed en kwaad als het kan het beste ervan te maken.

Het is een eerlijk, ontroerend boek geworden o...

Patricia naderde de vijftig toen ze na bijna twintig jaar huwelijk merkte dat de drang van haar man om zich te uiten als vrouw niet meer te beteugelen was. Haar partner leed aan genderdysforie. Met scenes, terugblikken, overpeinzingen, anekdotes en korte stukjes achtergrondinformatie beschrijft Patricia ongegeneerd wat de verandering van haar partner met háár doet. Patricia beschrijft daarbij ook de aspecten van het traject waarnaar je normaal gesproken niet zou vragen. Uiteraard met toeste...

DE NOORDKAAP is niet meer dan een parking en een giftshop aan een mistig uiteinde van het Europese continent. Toch is het al eeuwenlang een magneet voor reizigers en mafketels. Toen ik er op een eindeloze zomer zelf naartoe bolde op mijn Vespa, viel me de uitbundige sfeer op langs die laatste kilometers naar de Kaap. Iedereen op dat stukje weg was er bijna. Ze waren vertrokken uit Duitsland, België, Canada of Myanmar, op afgeleefde moto’s met sidecars vol rommel, met omgebouwde corbillards...

Dit is een waargebeurd verhaal in dagboekvorm. Het neemt je mee in de ontmoetingen van Rob Schuitema met de Haagse zwerver Cees Vuurpijl.

Bij een opdracht in een managementopleiding komt Schuitema in contact met Cees Vuurpijl die in een zelfgegraven hol in de duinen in Den Haag leeft.

Door zijn bezoekjes en gesprekken komt hij er gaandeweg achter dat hij zijn oordelen en wens om te helpen opzij kan zetten en Cees Vuurpijl kan accepteren zoals hij is. Sterker, hij gaat begrijpen wat er waarde...

In dit boekje vindt u een levensgeschiedenis van Robert Alexander van Veen, 1905-1984, roepnaam Bob, geschreven door zijn dochter Hanneke Simons-van Veen.

Tweede druk, zomer 2013

Barts schetst met dit boek een nostalgisch beeld van de kleuterjaren uit vervlogen tijden. Doorspekt met grappige anekdotes, ontroerende momenten en een vleugje romantiek. Zo zal hij je al eens ontroeren met een lach en een traan, met een guitige streek, of je verbazen met een krachtpatserij die tot de verbeelding spreekt. Hij start daarmee een indrukwekende reeks van Waargebeurde Verhalen. De oorsprong van deze verhalen is te zoeken in een ver verleden, waardoor met recht en rede...

Het ontroerende verhaal van een vrouw die haar man verliest aan Alzheimer.

"Ik wilde het verhaal over onze liefde schrijven. Het werd ook een verhaal over verdriet, verlies en rouw. In mijn afscheidswoorden aan Harry zei ik: Samen hebben we hem (Alzheimer) een poepie laten ruiken. Dat zou ik nu niet meer zeggen. Want het was natuurlijk andersom. Door het op te schrijven kwam het venijn van Alzheimer pas echt aan het licht.

Ook kon ik daardoor niet langer ontkomen aan de verwarring die de keuz...

Een verhaal over een jongen die werd geboren met een vrij ernstige afwijking en wiens leven ingrijpend is veranderd als gevolg van een hersenletsel dat hij op elfjarige leeftijd opliep. Het boek beschrijft op indringende manier zijn levensreis en de zoektocht die hij daarna in het leven heeft 'ondernomen' op zoek naar inzichten en naar de zin en waanzin, op zoek naar antwoorden in bevrijdende zin. De jongen, die inmiddels een man van middelbare leeftijd is geworden deelt puur vanuit zijn eige...

Babette, een jonge vrouw van dertig, is zwanger van haar tweede kindje als haar man Erik het bericht krijgt dat hij ernstig ziek is, diagnose 'non-Hodgkinlymfoom'. Er volgt een tijd met een flink aantal zware behandelingen en een stamceltransplantatie. Het is onduidelijk of Erik bij de bevalling kan zijn. Babette heeft dan al een zware periode achter de rug. Haar broer Marcel is net gevonden nadat hij is overleden na een vermissing in de Sahara en een jaar eerder heeft ze afscheid moeten neme...

Wat als ziekte en verlies op betrekkelijk jonge leeftijd ongenadig je pad kruisen?

Ik was 28 toen mij dit overkwam. Na een eerdere diagnose hiv en het verlies van mijn partner moest ik de draad weer oppakken voor ‘een zo’n normaal mogelijk leven.’ Maar kon dat eigenlijk wel?

Hiv in de jaren tachtig van de vorige eeuw was beladen, stigmatiserend en beangstigend. Voor mij was het vooral iets dat mij was overkomen, maar het was niet wie ik was. Geen zelfstigma!

Wanneer diezelfde hiv iets...