Een aangrijpende roman over trauma en vergeving.

Veertig jaar geleden werd een jonge vrouw seksueel misbruikt. Via internet vindt ze de dader terug. Ze schrijft hem een brief waarin ze de machtsrelatie onderzoekt. Hij moet weten wat ze heeft doorstaan en ze zit met vragen: Hoe heeft het misbruik vijf jaar kunnen duren? Waarom verweerde ze zich niet? Welke rol speelden haar ouders, de kerk en het taboe op seksualiteit? Hoe kan het dat de situatie haar leven nog steeds beheerst? Al schrijvend s...

Op dinsdag 11 december 2007 om 17:31 bevalt Lili Antonio Do Amaral van haar eerste zoon. Giovanni is een mooi gaaf baby'tje met prachtige krullende zwarte haartjes. Maar de uitslag van de hielprik geeft aan dat Giovanni sikkelcelanemie heeft. Vanaf dat moment staat beider leven in het teken van deze zeldzame ziekte en uiteindelijk moet Giovanni een beenmergtransplantatie ondergaan.'Ik zag de zak met bloed liggen en daarna werd het als het ware in me gespoten. Die zak bloed zou mijn leven gaan...

De moeder van Angèle Nederlof wordt regelmatig in een psychiatrische inrichting opgenomen. Haar vader voedt de vier kinderen op zijn eigen manier op. Angèle woont als tienjarige bij een onbekende tante en als puber in een groot pleeggezin. Eenmaal midden twintig vertrekt de auteur voor een jaar naar Nieuw-Zeeland. Het afscheid van haar moeder blijkt de laatste keer dat ze haar nog gezond ziet.

In Mijn halve moeder schrijft Angèle over haar jeugd en hoe zij zich daarvan heeft bevrijd. De a...

'Stilte' beschrijft hoe gebeurtenissen op ons pad ervoor kunnen zorgen dat we plots zonder houvast ronddobberen in het leven, zonder aanwijzingen op zoek naar een vertrouwd punt waar we ons anker kunnen uitwerpen. Hoe we op deze momenten aangereikte hulp met beide handen moeten aanvaarden, want soms kun je het niet alleen. Melanie kreeg al heel vroeg in haar leven te maken met zulke gebeurtenissen. Nadat de monsters uit haar leven verdwenen waren, bleef ze jarenlang op zoek naar zichzelf. Tot...

“Ik ben dik geboren. Toen ik ter wereld kwam, ergens in juli, woog ik tien pond en dat is rijkelijk veel voor een baby. Een weg terug was er niet meer vanaf die bewuste, hete dag.”

In 'Dikke huid' neemt de zeer dikke heldin de lezer mee in korte verhalen over haar dagelijks leven, vol knellende terrasstoelen, dunne actrices op de televisie en troostende tompoezen. Een soms hilarisch, maar vooral intiem zelfportret van een zwaargewicht.

Bij een laatste poging om af te vallen grijpt ze uit ...

Het ene moment cruise je “zorgeloos” door het leven. Je draait lekker mee in de zoutmijnen van de maatschappij. Het andere moment beheerst een Tumor je leven. Je navigeert niet meer door de gangen van de school, maar probeert een weg in de ziekenhuizen te vinden.

De onmogelijke keuzes van vroeger tussen stroop of poedersuiker op je pancakes of tussen de double bacon burger of de bourbon burger maken plaats voor de keuze tussen bestraling en een operatie. Vragen als ‘hoe gaat het met je?...

‘Het is nog maar zo kort geleden dat ik even oud was

als jij en plezier had in dezelfde dingen als waar jij

nu van geniet. (…) Ik hoop dat ik je vriend mag zijn

en dat je wilt geloven dat mijn Zaligmaker ook de

jouwe wil zijn.’ Zo begint een brief die Robert Murray

McCheyne schreef aan een jongen uit zijn gemeente.

Hij kwam tot bekering toen hij achttien jaar oud

was en overleed toen hij nog maar negenentwintig

was. Zijn leven is nog van grote betekenis voor jonge

mensen vandaag. Wat gi...

Als zoon van een vrachtwagenchauffeur gaat Charlie regelmatig met zijn vader mee op reis. Eenmaal ‘volwassen’ wordt hij zelf chauffeur wat hij combineert met het werken in de horeca.

Charlie houdt van afwisseling, ook als het om vervoermiddelen, woningen, werkgevers en niet in de laatste plaats om vrouwen gaat. Als zijn leven begint te lijken op een aaneenschakeling van vergissingen, verliefdheden en ongelukken krijgt hij een telefoontje dat zijn leven op zijn kop zet.

Het verhaal van Cha...

In 1948 begon voor Israël de onafhankelijkheidsoorlog. Joden uit alle delen van de wereld stroomden toe om mee te vechten. Onder hen waren veel Nederlanders. Meestal clandestien reisden zij met wrakke schepen naar hun beloofde land. Jonge jongens, en soms ook meisjes, die na jaren onderduiken in Nederland ongetraind meevochten, of oudere veteranen die na de dienst in geallieerde legers, het verzet of de Prinses Irene Brigade opnieuw de wapens moesten opnemen.

In Israel aangekomen vochten zij...