Een Nederlands gezin besluit met z'n vieren een hotel te kopen in Oostenrijk en dit gezamenlijk te gaan runnen. Zij maken een goede start en zijn tevreden over het verloop tot het moment dat de vader van het gezin gezondheidsproblemen krijgt. Door deze situatie voelen zij zich gedwongen na korte tijd al weer het hotel te koop aan te bieden.

Er gaat heel wat tijd en ellende overheen, voordat de verkoop werkelijk gerealiseerd is. Zij komen in contact met belangstellenden uit zeer veel verschill...

Zojuist maak ik de envelop open waarin mijn stempas zit, maar ik word onaangenaam verrast door een begeleidende brief. Deze begint met: â Ik hoop dat u, uw stem niet verloren laat gaan!⠝

En wie mag jij dan wel zijn, knakker, dat je denkt mij op dit cruciale moment lastig te kunnen vallen met hetgeen jij hoopt? Ik meen niet dat er ergens in de kieswet beschreven staat dat het iets uitmaakt wat jij hoopt, wie je ook mag zijn. Het blijkt burgemeester Rombouts te zijn, een via partijpolitie...

Op 15 maart 2013 werd Dynie Schuurman op een rotonde aangereden door een zware vrachtwagen. Een ongeluk dat uiteindelijk haar beide benen kostte. Bert Vondeling, haar man, stuurde een jaar lang e-mails aan familie,collega's en vrienden om iedereen op de hoogte te houden. In het begin dagelijks, later - 'toen de storm wat ging luwen' - met grotere tussenpozen.Al deze mails, aangevuld met enkele 'klaagzangen' die Bert voor zichzelf schreef, vertellen het

verhaal van het bewogen jaar na de rampz...

Niets is sneller dan een leven. Je knippert met je ogen en een jaar is voorbij. Ooit had Elena grote verlangens en ze hoopte dat het leven haar dit brengen zou. Het liep anders dan gepland. Ze vrat het leven op alsof elke dag haar laatste zou zijn. Een opeenstapeling van emoties waar ze nauwelijks of niet mee om kon gaan. Haar drie mooie dochters waren een groot geschenk, maar een geschenk uit de hemel? Nee, soms vroeg ze zich af of er eigenlijk wel een hemel bestond. Na een inbraak beleeft z...

Een boekje over het wel en wee op een veerpont.

Informatief,soms ondeugend en soms een beetje belerend.

Maar vooral het leven van alledag op een veerpont

'Wat ik als schrijfster hoop, is dat je tijdens het eerstvolgende bezoek aan de supermarkt meer oog hebt voor wat er zich afspeelt.'

Mijn belevenissen bij de grootgrutter bevat een verzameling prachtige korte verhalen over de hoofdpersoon, supermarktmanager Ben, gebaseerd op waargebeurde situaties. Humor, verdriet, ontroering, liefde, bewondering en verwondering wisselen elkaar af, en elk verhaal sleurt je verder de hectische wereld van Ben in.

Het zijn verhalen over hoe het eraan toegaat acht...

Levens verhaal en levens gedichten die mijn zoektocht naar de ware bewegingen diep in mij ontrafelden. Het werkt verrijkend leerde mezelf hierdoor goed kennen. Hele ontroerende momenten vast gelegd op papier. Het trieste verhaal over mijn moeder die de strijd verloren had tegen kanker en de laatste weken uit haar leven en hoe je dan pas beseft hoe belangrijk ze voor je is geweest. Het heeft heel veel kracht en tranen gekost maar t was het meer dan waard. Want het leven is te kort om erin te b...

Kit, de dochter van Maaike Vogelpoel, is anders: ze heeft het downsyndroom.

Zonder enige gereserveerdheid of omwegen vertelt Maaike in Mijn Kit heeft Down met liefde en humor welke invloed dat op haar gezin heeft. Met alle moeilijke en grappige momenten in de eerste drie jaar van Kits leven.

De medische problemen die Kit ondervindt zorgen voor veel ziekenhuisbezoeken.

Maar Maaike, haar man en hun twee andere kinderen Bink en Dex zijn doorzetters. Samen werken ze er hard aan om thuis en buiten...

De schoonmoeder van Odiel Reef is een sterke, humoristische vrouw, de spil van haar familie. Maar ze is 84 en wordt ziek. Het idee dat ze dood kan gaan is onverdraaglijk.

... Om half drie ben ik terug in het ziekenhuis. Tegelijk met Ingeborg kom ik aan bij de liften. Weinig spraakzaam gaan we het kamertje op de hartbewaking binnen. Ma lijkt te ijlen, ze wisselt onverstaanbare klanken af met duidelijke woorden waar ik geen zinnen in herken. Haar handen frummelen aan het laken. We zitten zwijge...

Het was eind juli 2014 toen ze voorbij kwam op mijn Facebook.

Laura: een mooie, maar tegelijkertijd zwaar getraumatiseerde hond. Haar verleden in Spanje had vele littekens op haar ziel gekerfd. Vertrouwen in de mensheid had ze niet meer.

Haar ogen weerspiegelden haar verhaal: ze straalden verdriet uit.

We besloten informatie over haar in te winnen. We overlegden, kregen een huisbezoek en werden haar opvanggezin.

Niet veel later stond ze bij ons op de stoep. Haar staart hield ze strak tegen ...