Waarom rijdt hier een trein? En waarom zit ik erin?

Jelle Brandt Corstius is als achtjarige gefascineerd door de Grote Bosatlas. En dan vooral door de kaart van Siberië: die is bijna leeg. Hoe zou het zijn om daar te wonen? Wat doen ze daar? En wanneer mag hij erheen? Op diezelfde kaart ziet hij dat er wordt gewerkt aan een spoorlijn door die leegte, met de magische naam ‘Bajkal-Amoer Magistrale’. De BAM.

Het duurt nog dertig jaar voor Jelle twee reisgenoten vindt die met hem op de BAM w...

Hier ben ik is een vervolg op het boek Missie Wereldvrede. May-May Meijer beschrijft in dit boek hoe ze lijdt onder haar depressie na haar eerste dwangopname. De diagnose schizofrenie, de scheiding van haar man en het feit dat ze haar kindje weinig ziet, hebben diepe wonden geslagen. Haar worsteling met de medicijnen zorgt ervoor dat ze – tot wanhoop van haar familie – weer stopt met de medicatie. De AIVD komt terug in haar leven en een tweede dwangopname in de Rembrandthof volgt.

Met Hi...

Liefs uit China

In het zuiden van China wordt in 2009 een jongen geboren met een schisis die niet bij zijn

familie kan blijven. In Nederland dromen Tirza en Yke ervan een kindje uit China te

adopteren. Samen met hun twee dochters en Tirza’s moeder reizen ze in 2010 naar

Kunming, een metropool in Zuid-China, om hun zoon Wen in de armen te sluiten.

Wen groeit op in het Friese Joure. Hij wordt al snel aan zijn schisis geopereerd en volgt een

intensief logopedietraject. Zal hij ooit duidelijk k...

Als jonge, rebelse knaap kwam Patrick als keukenhulp terecht in de gerenommeerde horecazaak Soete Wey in Bolderberg (Heusden-Zolder). Daar passeerde destijds de jetset uit binnen- en buitenland. Hard werken en nog harder leven leek wel het motto van dat publiek te zijn. Patrick nam zich voor om het minstens even goed te doen.

Nu hij net op pensioen is, blikt hij samen met zijn broer Dominick terug op zijn belevenissen de voorbije decennia. Het leven is geleefd, het motto vervuld. Patrick zat ...

De Westerschelde is zeer ernstig vervuild met niet afbreekbare giftige afvalstoffen. Hoofdzakelijk geloosd door Belgische bedrijven via de Schelde. De concentraties zijn het hoogst ter hoogte van de Hertogin Hedwigepolder, waar de ontpoldering volop aan de gang is. In 2022 zou de zeedijk moeten verdwijnen, waarmee het zieke zeewater vrijelijk in- en uit kan stromen en het hele gebied verpest.

Een milieuramp dreigt nu zowel de Nederlandse als Belgische overheid koste wat kost de graafwerken in...

Gea Veldman-Hut was 44 jaar toen ze te horen kreeg: u hebt borstkanker. Ze neemt je mee op haar reis van ziek zijn: de diagnose, het ondergaan van de behandelingen en het proces van herstellen. Een ziekteproces dat zij en haar gezin moeten doorstaan. Onderweg ervaart ze geloof, hoop en liefde. Er komt iets op haar pad wat haar leven verrijkt: schrijven en wandelen. Ze besluit om het Jacobspad, de route Uithuizen-Hasselt, te wandelen en neemt de mensen die om haar heen staan mee op reis. --- G...

Philip Landau en Sara Lewender waren mijn joodse grootouders, geboren in Polen. Ze woonden in de Plantage Franschelaan in Amsterdam, nu Henri Polaklaan. Ik heb ze niet gekend. Wie waren ze en hoe zag hun leven er in Amsterdam uit?

Philip ontmoette Sara in Danzig en verhuisde met haar naar Lübeck. Broer Abram Landau kwam met zijn vrouw Perel over uit Polen. Beide broers werkten er in de suikerindustrie. Toen het er voor hen niet langer veilig was, vertrokken ze in 1932 naar Amsterdam. Daar ri...

Jelte heeft een broer. Eentje. Tot hij ontdekt dat er ooit nóg één was, Peter. Maar over dit jongste broertje, dat maar enkele uren heeft geleefd, praat niemand. Peter werd geboren als een cycloop en was daarmee niet alleen een kansloos kind, maar ook een monsterlijke zeldzaamheid die maar beter zo snel mogelijk aan het oog kon worden onttrokken.

Pas als hij volwassen is en in Griekenland reizen begeleidt, realiseert Jelte zich ineens echt wat de korte aanwezigheid van zijn babybroertje al...

Ferry is een ‘ouwe zeikerd’. Hij is boos. Op op zijn omgeving, op de scheiding van zijn ouders, op alles wat niet goed loopt, op de wereld in het algemeen.

Tot 13 november 2015. Dan is hij met vrienden bij een concert in het Parijse theater Bataclan als drie mannen met Kalasjnikovs het vuur openen in de volgepakte zaal. Ferry ziet en voelt hoe tientallen mensen naast hem worden gedood. Even weet hij zeker dat ook zijn leven voorbij is. Maar kruipend door het bloed en over de lichamen weet...