In 1939 vestigde Wim Oepts zich voorgoed in Parijs, waar zijn geschilderde landschappen zich ontwikkelden tot semi-abstracte kleurcomposities. ‘s Zomers reisde hij de zon achterna, naar Zuid-Frankrijk, om ’s winters zijn schetsen thuis uit te werken. Typerend zijn de grote vlakken en felle, vaak onrealistische kleuren. Blauwe bomen en groene luchten zijn

niet ongewoon bij Oepts.

'Wim Oepts en de schilders van het zonnige Zuiden' biedt een uitgebreid overzicht van zijn schilderkunst.

Daarn...

Met 'Amalia. Ambitie met Allure' worden de schijnwerpers op Amalia van Solms (1602-1675) gericht. Een vrouw die strategisch en vol ambitie haar rol op het (inter)nationale toneel opeist en het verloop van de geschiedenis van de Republiek en het Huis van Oranje blijvend beïnvloedt.

Deze rijk geïllustreerde publicatie laat zien dat Amalia als geen ander de kracht van beeld bewust weet te benutten en door diverse strategieën politieke invloed en aanzien verkreeg. Ze verandert van de jonge sch...

In 1918, na de beëindiging van de Eerste Wereldoorlog, werd besloten om de noordelijke delen van het uiteenvallende Oostenrijk-Hongarije samen te voegen tot een nieuwe republiek: Tsjecho-Slowakije. Dit ‘kunstmatig’ samenvoegen van regio’s leverde een nieuw land op, waar verschillende bevolkingsgroepen – die allemaal een andere taal spraken – ineens landgenoten werden. Bij het creëren van en zoeken naar een eigen identiteit speelden de beeldende kunsten een belangrijke rol.

Het Ts...

In de context van het voormalige woonhuis Villa Constance, waarin Museum Jan Cunen (Oss) is gevestigd, verbinden de kunstwerken heden en verleden. Erwin Wurm verrast en confronteert, maar opent ook de deur naar de vroegere functie en bewoners van het pand. Wie sliep en badderde hier, deelde lief en leed aan de eettafel? En wat is eigenlijk een huis of een thuis? Met een dwarsdoorsnede van zijn werk, van 'Narrow Furniture' tot 'One Minute Sculpture', vertellen Erwin Wurm en Museum Jan Cunen sa...

Cristóbal Balenciaga (1895 – 1972): hij werd beschouwd als ‘le maître’ onder de couturiers. “Als haute couture een orkest is, dan is Balenciaga de dirigent en de rest van ons slechts de musici die de aanwijzingen van de meester volgen”, zei Christian Dior eens. De Spaanse modeontwerper stond bekend als een strenge couturier die zijn werk als zijn religie beschouwde. Zijn sculpturale en complexe vormen kwamen het beste uit in een van zijn favoriete kleuren: zwart. Dit boek is een e...