Vijf edities Gouden Poëziemedaille en vijf edities Poëziesterren voor kinderen van 4 tot 12 jaar. Gestart in 2014 als een experiment in het onderwijs, stemmen nu al 105.000 leerlingen mee voor hun lievelingsgedicht, telkens in hun leeftijdscategorie; een vakjury reikt een medaille uit aan de auteur van de beste dichtbundel.

Recente poëzie lezen, prikkelt niet alleen de smaak van jonge lezers en hun liefde voor taal maart stimuleert ook uitgevers om te blijven investeren in dit waardevolle ...

De dichter brengt de gebreken van het individu in beeld met veel mededogen, die van de buitenwereld benadert hij met strenge wapens. Waar het individu soms faalt, is er toch altijd een meer van mogelijkheden. Er is plaats voor kleine mislukkingen én voor de danser. Bij nacht mag de dichter stekeblind zijn, bij dag moet hij op zoek gaan naar zichzelf en een mogelijke metgezel én alert zijn voor de miskleunen van de macht. Hij weet dat zoeken de beste remedie is, zeker als de tegenwind het st...

De elegante verzen van de eigenzinnige schrijfster Chen Yuhong lijken een dynamisch en harmonieus samenspel van de complementaire waarden yin en yang: eenvoud wordt moeiteloos afgewisseld met meer hermetische zinnen, de lyrische, zachte toon is onderbouwd door stevige structuren, gevoelens zijn gekanaliseerd door rede, en ze kan tegelijkertijd zwaar en licht overkomen, gedetailleerd en toch gecondenseerd.

Chen Yuhong put voor haar beelden veel uit flora en fauna of een landschap (vaak geliee...

"Een bloem van bloed met besneeuwde blaadjes" is de eerste boekpublicatie in het Nederlands van literair werk uit de Republiek Moldavië. Met zijn 3,5 miljoen inwoners is Moldavië een van de kleinere en ongetwijfeld een van de onbekendste landen van Europa. Ingeklemd tussen Roemenië en Oekraïne is de kleinste van de voormalige Sovjetrepublieken een land dat worstelt met zijn identiteit. De meerderheid van de Roemeenstalige bevolking koestert pro-Europese gevoelens, terwijl de aanzienlijke ...

De vrije verzen van Wang Jiaxin

zijn bedrieglijk eenvoudig en

kristalhelder, en zoals kristal een heel

kleurenspectrum verspreidt wanneer

je het draait in het licht, zo heeft de

poëzie van Wang Jiaxin een hele

reikwijdte aan betekenissen. In een

eigen, rustige stijl ontvouwt hij zijn

visie op de verhouding van het individu

tot de samenleving, de geschiedenis,

het lot, de mensheid. In de schaduw

van verleden en heden zoekt hij naar

waarheden, grote en kleine, vanuit

de directe ervaring. Al sp...

‘Hm-hm. Ziezo

wreef haar wazige oogjes

klein konijn een heel andere wereld

rende rondjes rond haar bungelend

geesteloos hoofdje

Nacht is de zon in de kou.’

Tijdens de lockdown werkten

dichter ASTRID ALBEN en vormgever

ZIGMUNDS LAPSA nauw samen aan

Klein dood konijn, een hartverscheurend

en sprookjesachtig gedicht over een

konijn dat de dichter tijdens een

wandeling in een berm ziet liggen.

Ogenschijnlijk een gedicht over sterven

en de dood, maar het lijkje is tevens

het beginpunt voor een...

De Belgische Guillaume Lekeu was nauwelijks vierentwintig toen zijn veelbelovende carrière als componist abrupt werd afgebroken door een bizarre dood. In zijn korte leven exploreerde hij de hoogromantische schrijfstijl vanuit een introvert, bijna egocentrisch perspectief – getuige het scriptum ‘Pour moi seul’ (Voor mij alleen) op één van zijn handschriften. Daarin laveerde hij tussen uitbundigheid, melancholie en nauwelijks verholen zwaarmoedigheid.

Lies Colman, Koen Broos en Johann...

Geef mij een woord

voor wie ik ben

dat niet van steen is

maar van was

dat ik kan kneden

tot het past

en dan opnieuw

Door kanker getroffen maakt Johanna Pas in Was, of hoe ik mijn huid verloor de balans op van een leven waarin ze resoluut het recht opeist haar eigen identiteit te bepalen. Tegelijkertijd is ze zich scherp bewust van het gegeven dat dit enkel kon dankzij de plaats en de omstandigheden waarin ze ter wereld kwam, en de mensen die haar omringden.

Was is een strak gecomponeerde bun...

Verlangt poëzie een verklaring? Beelden en metaforen zeggen alles wat gezegd moet worden, maar toch blijft daarna de vraag: Wat zeggen ze?

In De witte zon van de dood plaatst Claude van de Berge de vraag van bestaan en niet bestaan binnen de Einsteiniaanse wet van het behoud van energie: energie is eeuwig, de mens is energie, dus is de mens eeuwig. Als energie eeuwig is, bestond ze voor het ontstaan van het universum, voor het ontstaan van de miljarden andere universa. Het raadsel van het be...