19 april 1996

(…)

Professor Delgado haalde me af van het vliegveld. Caroline nam al meteen foto’s toen we het appartement binnenwandelden.

(…)

Al gauw vertelde hij een schitterend verhaal. Hij zat laatst op het terras van hun boerderij aan de grens met Portugal en luisterde naar prachtige muziek, met om hem heen het getjirp van duizenden krekels. Hij stelde zichzelf de vraag of krekels ook van muziek konden genieten. Niet dus, want hun neuronen waren er niet op gecodeerd. Dat bracht hem...

28 oktober 1997

Een psychologe in de televisieshow van Ricky Lake zegt: „Parents should never shame their children.” Ik ving die zin toevallig op, terwijl ik aan mijn schrijftafel zat. Dat was exact iets van mijn jeugd dat ik nooit heb kunnen vergeten. Het gebeurde constant thuis tot ik bij de familie Van Dijk intern ging, en later bij mejuffrouw Buringh Boekhoudt kwam. Maar, geen twijfel, de schade was geleden.

9 maart 1998

Rechtbank Amsterdam, Dedel-zaal

(…)

Doeleman betoogde dat ik tegen Verploeg fleemde dankbaar te zijn. „Dat ben ik nog,” riep ik uit. „Verploeg is zelfs zijn boekje te buiten gegaan door een getuige voor mij uit Zuid-Afrika te laten overkomen.” Maar verder was het toch de bloody limit dat Doeleman, namens Abram, Verploeg en de NVJ zat te verklaren dat ik mijn carrière heb gebouwd op het beledigen en belasteren van mensen! Dat werd gewoon zo gesteld. Ellen gaat het versl...

4 oktober 1993

Jan Foudraine kwam me een uurtje in mijn kamer drie hoog voor, opzoeken. (…) Voor zijn vertrek vroeg ik hem wat Alexander Smit als gerealiseerde mens, zoals zij dat noemen, nu met zijn leven deed. (…) „Jan, durf jij met een ernstig gezicht te verklaren, zonder erbij te lachen, dat bij Alexander Smit de tijd niet meer leeft?”

„Ja,” zei hij volmondig.

„Je trekt er een passend smoel bij.”

„De tijd verschijnt bij hem in het tijdloze,” zei Foudraine.

„Staat zij...

6 april 1994

„Ik ben Willem Oltmans,” zei ik.

„Dan verzoek ik u dit pand te verlaten,” was het bitse antwoord. Dat antwoord

maakte me razend. Ik heb een gigantische scene gemaakt. „U weet best wie ik

ben. Zo de oude zingen, piepen de jongen!”

„Moet je nu eens zien,” riep ik op volle sterkte door de ontvangsthal, „ik word

weggejaagd!”

Daarop kwam Ria Lubbers tussenbeide. Ik omhelsde haar en zei tegen haar:

„Eindelijk voel ik me weer thuis bij iemand die behoorlijk tegen m...

4 juli 1998

Ik zit nu toch naar de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinië te kijken. Numan werd van het veld gestuurd en nu is het helemaal verpest. Er zat een geweldige Schwung in deze wedstrijd, maar niemand durft meer en het is niks meer. En dan maakt ineens Bergkamp de 2-1, en er wordt hysterisch op tv en hier in de straat geschreeuwd. Ik vind dit maar griezelig, die reacties. Een gek loopt hier op straat brullend en loeiend rond, het is gewoon totaal verontrustend. Het schreeuwen op stra...