23 januari 1990

Ik bedankte de president voor de gastvrijheid die ik thans vier jaar in zijn land had genoten. Ik legde uit hoe een verkeerd beeld ik me van Zuid-Afrika had gevormd voor ik hier arriveerde. Ook vertelde ik over mijn ervaringen in townships en hoe ik gesprekken had geregeld tussen Samuel Kolisang en Ephraim Tshabalala.

Geleidelijk aan stuurde ik het gesprek in de richting van hoe clandestiene operaties dikwijls in het geheim het succes van hervormingen probeerden te verstieren....

27 oktober 1994

Rechter B.C. Punt liet zich zelfs ontvallen: „Het gaat nu dus nog slechts om het bepalen van de hoogte van het schadebedrag.” Daar sprong Den Hertog bovenop. Ik had de Staat al zeer veel geld gekost.

Dat haal je de koekoek! Dat was het gevolg van de oekaze van de Staat, uitgevaardigd door Luns. Den Hertog keek steeds valser en liet zich ontvallen dat ik slechts theater aan het maken was. Dit heb ik fel bestreden. Ik sloeg terug en noemde Den Hertog en Van Velzen van Buiten...

21 september 1988

Londen

Ik sprak twee uur met Hein de Villefort du Toit tijdens een gezamenlijk ontbijt in het Hilton.

Hij waarschuwde dat Roy Sherwood op de ambassade in Den Haag nu ook een zwart kruis achter mijn naam had gezet. "Jij bent een probleem. Je gaat je eigen weg. In Den Haag sta je als controversieel bekend dus om die reden ben je ook slecht voor Zuid-Afrika. Onze bureaucratie wil geen problemen en bepaalt zich het liefst tot het uitvoeren van strikt afgebakende taken. Ze hebben...

2 december 2000

Nellie vertelde een tamelijk schokkend verhaal. Indirect bevestigde zij wat ik altijd al had geweten, namelijk dat mijn oudste broer 25 jaar op zijn luie reet heeft gezeten. Mijn broers handelden samen in Elna naaimachines. In 1975 waren er problemen met Elna en de broers besloten dat Theo naar het hoofdkantoor van Elna zou gaan in Genève. Terwijl Theo in Zwitserland was om de problemen op te lossen, verkocht Hendrik hun bedrijf zonder dat Theo daar iets van wist. Hendrik had...

8 september 1990

De Nederlandse schrijvende pers is even ziek als de televisie. Allemaal dezelfde smoelen en brains. Pagina's vol over Ed Nijpels, Piet Vroon, Henk Hofland, over Henri Faas, Jan Blokker, Hans van Willigenburg, Jos Brink, Henk van der Meijden: iedereen houdt iedereen aan de gang en aan de praat. Het meest verwonderlijke is dat er geen lezersopstand of TV-kijkersprotesten ontstaan.

13 augustus 1991

Ik kon niet slapen en lag te piekeren hoe ik ooit mijn Memoires uitgegeven zou kunnen krijgen. Ik zou Freddy Heineken om financiële steun moeten vragen. Laatst kwam ik hem tegen. Ik herinner daaraan in een korte aangetekende brief waarin ik vraag of ik hem zou kunnen ontmoeten.

Ook heb ik Oliver Stone eraan herinnerd dat hij me nog steeds de helft van het afgesproken honorarium voor mijn medewerking aan JFK schuldig is.

Aardige brief van Kees Thomassen van de Koninklijke Bib...

19 april 1996

(…)

Professor Delgado haalde me af van het vliegveld. Caroline nam al meteen foto’s toen we het appartement binnenwandelden.

(…)

Al gauw vertelde hij een schitterend verhaal. Hij zat laatst op het terras van hun boerderij aan de grens met Portugal en luisterde naar prachtige muziek, met om hem heen het getjirp van duizenden krekels. Hij stelde zichzelf de vraag of krekels ook van muziek konden genieten. Niet dus, want hun neuronen waren er niet op gecodeerd. Dat bracht hem...

28 oktober 1997

Een psychologe in de televisieshow van Ricky Lake zegt: „Parents should never shame their children.” Ik ving die zin toevallig op, terwijl ik aan mijn schrijftafel zat. Dat was exact iets van mijn jeugd dat ik nooit heb kunnen vergeten. Het gebeurde constant thuis tot ik bij de familie Van Dijk intern ging, en later bij mejuffrouw Buringh Boekhoudt kwam. Maar, geen twijfel, de schade was geleden.

9 maart 1998

Rechtbank Amsterdam, Dedel-zaal

(…)

Doeleman betoogde dat ik tegen Verploeg fleemde dankbaar te zijn. „Dat ben ik nog,” riep ik uit. „Verploeg is zelfs zijn boekje te buiten gegaan door een getuige voor mij uit Zuid-Afrika te laten overkomen.” Maar verder was het toch de bloody limit dat Doeleman, namens Abram, Verploeg en de NVJ zat te verklaren dat ik mijn carrière heb gebouwd op het beledigen en belasteren van mensen! Dat werd gewoon zo gesteld. Ellen gaat het versl...

4 oktober 1993

Jan Foudraine kwam me een uurtje in mijn kamer drie hoog voor, opzoeken. (…) Voor zijn vertrek vroeg ik hem wat Alexander Smit als gerealiseerde mens, zoals zij dat noemen, nu met zijn leven deed. (…) „Jan, durf jij met een ernstig gezicht te verklaren, zonder erbij te lachen, dat bij Alexander Smit de tijd niet meer leeft?”

„Ja,” zei hij volmondig.

„Je trekt er een passend smoel bij.”

„De tijd verschijnt bij hem in het tijdloze,” zei Foudraine.

„Staat zij...