David Pinto is in deze biografie open, eerlijk en leermeester tegelijk. Wie voor straf de urine met peper van zijn moeder heeft moeten drinken en toch van haar houdt als van geen andere vrouw: die kent het leven van zowel de ruwe en premoderne kant, alsook de kant van de onvoorwaardelijke liefde. Naast de straf stond er namelijk ook het eten klaar en de troost en steun als het nodig was, zo laat hij ons weten. Zijn gevechten om meer kennis op te doen brachten hem door heel Marokko en later, i...

The American Netherlander staat helemaal in het teken van het 25-jarig verblijf van de Amerikaanse komiek Greg Shapiro in ons kleine kikkerlandje. Zijn assimilatie met de Nederlandse samenleving, taal en cultuur verloopt na al die jaren nog steeds onhandig en stroperig, wat leidt tot hilarische situaties die Greg maar al te graag aan het papier toevertrouwt.

Zijn nieuwe boek is geen wetenschappelijke gids om de Nederlandse cultuur en waarden te snappen en eigen te maken. Maar als je op zoek b...

The recent production of case studies in chaplaincy care combines the narrative nature of chaplaincy with the rigors of research demanded in contemporary care settings. The contributions in this volume from both practitioners and academic researchers join reflections on the challenges and promises of case study research in chaplaincy care with the results of specific case studies. Based on reflections on methodology and professionalization in chaplaincy, the volume hopes to contribute to answ...

Twintig jaar geleden startte in Nederland de discussie over 'het multiculturele drama'. Het idee dat de multiculturele samenleving een drama of illusie is, is sindsdien gemeengoed geworden. Twee decennia later maakt Frans Wijsen de stand van zaken op. Met de integratie van nieuwkomers is het gedurende de afgelopen halve eeuw steeds beter gegaan, maar de verdraagzaamheid van Nederlanders is afgenomen. Frans Wijsen meent dat 'het multiculturele drama' vooral een framing van feiten is. Dat was t...

In Nederland worden we geconfronteerd met een opvallende paradox. Nederlanders zijn in het algemeen tegen racisme, maar toch komt racisme dagelijks voor.

Wit aan zet laat zien hoe vaak onbewust, ongewild en onbedoeld racisme op allerlei manieren subtiel een rol spelen in Nederland. Hoe komt het dat Nederlanders tegen racisme zijn, maar hun ogen sluiten voor wat er dagelijks gebeurt? Welke onbewuste mechanismen spelen een rol? Dit boek biedt handvatten om alledaagse incidenten te herkennen en...

Julius Caesar zag de Ardennen als een ‘geheimzinnig, donker woud vol verschrikkingen met modderige paden, gehuld in een eeuwige uit kleine moerassen opstijgende nevel’. Ergens is dat beeld blijven hangen: de meesten zien de Ardennen nog steeds slechts als bosrijke, regenachtige tussenstop op weg naar de camping in Frankrijk. Maar dat is een misvatting.

De Ardennen vormen een fascinerend kruispunt van vele culturen, vertelt schrijver Hans Olink. Hij woont er al meer dan een kwart eeuw een ...

Het gebeurde op een doodgewone dag in maart. Natascha had boodschappen gedaan, aan een filmplan gewerkt en daarna een uur lang geprobeerd iemand aan de lijn te krijgen bij de Belastingdienst. Ze had net de kattenbak verschoond, toen ze bericht kreeg van haar vader. Het was een bericht dat alles anders maakte. Hoe reageer je als je hoort dat iemand een ernstige vorm van kanker heeft? Wat betekent het om plotseling te worden geconfronteerd met de dreigende dood van je vader, van wie je zielsvee...

In 2014 schreef Dalilla Hermans een open brief over racisme met als titel "Ik ben het beu om te doen alsof het allemaal wel meevalt". Haar brief ging viraal en Dalilla werd een van de meest inspirerende en constructieve stemmen in het debat over racismebestrijding.

Meer dan vijf jaar lang heeft ze op de barricades gestaan en dat eist zijn tol, want die jaren gingnen gepaard met heel wat tegenwind. Met dit boek wil Damilla Hermans nog enkele laatste woorden kwijt over het thema. Daarna wil ze ...

Constantia Barend is geboren, samen met haar zusje tijdens de tweede wereldoorlog in december 1943. Ze beschrijft hoe het haar vergaan is in haar jeugd als kind van oorlogsslachtoffers.

Toen zij volwassen was, stond haar leven in het teken van haar gezin. Ze schrijft hoe moeilijk het is om een samengesteld gezin met zes kinderen groot te brengen, als jonge vrouw van nog geen dertig jaar.

Toen de kinderen waren uitgevlogen richtte zij Stichting Futuro op en zette zich in voor kinderen.

Zi...

Dit boek is een schreeuw – geen schreeuw om oorlog, meer een schreeuw om vrede.

Of liever, het slaat en streelt…

…‘linkse’ witte mensen, die een antikolonialistisch goed geweten hebben maar in het grote witte kamp blijven: Sartre, zionist tot het einde, in tegenstelling tot Genet die geen barst om Hitler geeft en voor wie Dien Bien Phu geen nederlaag is.

…Joden, ‘die me zoveel aan Arabieren doen denken’, want ‘wat van jullie onze “verre neven” maakt, is jullie verhouding...