'Wanneer zijn we thuis?' vroeg de schildpad.

'Geef me je hand,' zei het meisje. 'En je bent er.'

'Ik geloof niet in mezelf,' zei de axolotl, 'maar ik geloof wel dat er íéts is.'

Het meisje, de walvis, de schildpad & de axolotl is een moderne fabel voor jong en oud. De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren. De universele lessen die ze samen leren zijn stuk voor stuk levenswijsheden.

Betreed de wer...

De foto draagt hij altijd bij zich. Een strand, een moeder en de kleine Tuur. Hij kijkt tegen haar op. Hij lijkt op haar. Arthur is trots op zijn mama, maar ook bang voor haar. Zwarte humor, afgewisseld met hoofdstukken waar de lezer kippenvel van krijgt. Herkenbaar, rauw, zonder opsmuk. Mijn moeder is gek is een eerlijke en vooral hartverscheurende novelle over een lieve gekke moeder.

‘Een boek van menselijk graniet. Diep ontroerend, naar de strot grijpend. Eenmalige klasse.’

PIETER WATE...

» Een wonderlijk verhaal over een visser die zeven mensen in zijn netten vangt.

» Over de kracht van de zee, en het verlangen naar liefde en verbinding.

» Betoverende tekst van Siska Goeminne, met prachtige olieverfschilderijen van Staf Roels. In een pure vormgeving van Leen Depooter.

Een poëtische novelle over jezelf vinden bij anderen.

De visser was eenzaam, en een beetje bodemloos. Daarin verschilde hij niet zoveel van heel wat mensen op het land. Alleen, hij wilde niet voor altijd een...

‘Eén keer per jaar ging onze vader onderaan de trap staan en riep onze namen in één adem het trapgat in, alsof we één broer met een lange naam waren. De naam stak ons als een horzel, alle zeven tegelijk. We veerden overeind, sprongen uit bed, trokken onze pyjamabroeken tot onder onze oksels op en stommelden als één broer met veertien armen en benen naar beneden.’

Iedereen herinnert zich de geur van sinterklaasdag, de smaak van gestolen goed, het geluid van zomers water. Iedereen hee...

Uit het juryrapport Libris Literatuur Prijs 2024: '[...] IJzersterk geschreven boek, dat je tot de laatste bladzijde in zijn greep houdt. Er staan zinnen in van grote schoonheid, het kent diepgang en zet aan tot wrang-melancholische bespiegelingen [...] magistrale roman [...].

'Onweerstaanbaar beschrijft Sacha Bronwasser het Parijse leven in een roman die tot nadenken stemt. Bronwasser wekt Parijs tot leven in deze sterke roman over een au pair. Soepel en trefzeker voert ze de spanning op.' -...

Drie literaire auteurs onderzoeken onze schaduwkant, met donkere gedachten die we allemaal wel eens kunnen hebben, maar die bij sommigen kunnen leiden tot een verborgen wereld met een groot taboe: het hebben van zelfmoordgedachten.Morgen beginnen we weer opnieuw beschrijft hoe iemand mentaal klem kan zitten en hoe eenzaamheid, radeloosheid en gedachten aan de dood zich dan kunnen opdringen. De drie fictieverhalen gaan over mensen die daaruit losbreken en een donker verlangen achter zich laten.

‘Sorry lieve mensen, daar ben ik nog! Ik kan er ook niet zoveel aan doen. De tachtig gepasseerd, maar toch weer het podium op. Ik weet natuurlijk zelf ook wel dat ik niet eeuwig door kan gaan. Daarom heet mijn theaterprogramma ’t Houdt een keer op. En het is nu ook in boekvorm te krijgen. Dat heeft een groot voor­deel voor de cabaretier: het publiek kan er niet doorheen hoesten. Dat was in mijn leven een elke avond terugkerende kleine ramp. Maar duizenden avonden achter elkaar is dat een...

Marthe viel omdat ze het leven van een langpoot­mug wilde redden. Na die dodelijke val blijft haar huis aan de rand van het bos verweesd achter. Alleen de insecten, de muizen en haar spullen wisten wie ze was. Als haar huis wordt opgeruimd krijgen we haar verhaal te horen. Hoe meer spullen er worden aangewezen, hoe completer Marthe wordt. Aan de hand van de stoel, de tafel, de kast en het bed kom je erachter wie Marthe was. Niets bijzonders, zou Marthe er zelf over hebben gezegd.

Het is nacht. Terwijl haar dochter boven slaapt, zit een vrouw in haar nieuwe huis tussen dertien dozen en twee kleine bruinleren koffers waarin ‘het archief van haar leven’ verpakt zit. Na twintig jaar lang in acht landen en negen steden gewoond te hebben, verzoent ze zich in de nacht die voor haar ligt met haar lot: zich definitief ergens vestigen. En al die tijd kijken de dozen haar aan en opent ze er slechts enkele. Ze haalt er een Noorse trui uit van een oude geliefde die een stroom ...

In de roman ‘Bezonken rood’ verwerkt Jeroen Brouwers zijn kleuterjaren die hij samen met zijn moeder doorbracht in het Japanse interneringskamp Tjideng op Java. ‘Vrij Nederland’ schreef bijna veertig jaar geleden: ‘Dit is wat Brouwers in ‘Bezonken rood’ is gelukt: schrijven over het vergankelijke op een onvergankelijke manier.’ En met dat ‘onvergankelijk’ is niets te veel gezegd: het boek werd door de critici vrijwel unaniem lovend besproken, er verschenen vertalingen in F...