Nu heden, straks verleden,

vergleden in de duisternis van de Tijd.

Iets van niets, de N van Nu,

die in Niets verglijdt.

‘Zo dichtte onlangs mijn buurman, markies De Canteclaer. Tijd is een raar iets, wil ik maar

zeggen. Zodra ik “nu” heb gezegd, is dat alweer verleden tijd, als iemand begrijpt wat ik

bedoel.

Met Joost roei ik zelfs tegen de tijd in, en zet hem stil. Het is wonderlijk wat een heer vermag!

Joost figureert trouwens prominent in dit boekwerk, waarin hij niet alleen door de ...

'Nu moest hij beginnen aan het verdriet dat hij tijdens zijn leven, ook als dat lang zou duren, nooit meer kwijt kon raken'. Dat overdenkt beroepsfotograaf Arnold Pessers als zijn liefdesrelatie met het mooie, geheimzinnige Japanse meisje dat hij Mokusei noemt (naar een sterk geurende bloem) tot een eind gekomen is. Van een relatie in conventionele zin is amper sprake: ze zien elkaar tussen hun eerste en hun laatste ontmoeting (er zitten vijf jaar tussen) nauwelijks; en toch heeft Pessers het...

Een foto op internet plaatsen kan verstrekkende gevolgen hebben. Jean wordt terug gekatapulteerd naar zijn vijftiende levensjaar, toen hij tijdens het examen wiskunde de school verliet. Hij keerde niet meer terug, ook niet naar zijn ouderlijk huis. Eenmaal volwassen belandt hij in een diepe psychose. Onder de oppervlakte gaat hij op wandel in zijn jeugd, die hem duidelijk parten speelt. In een obsederende stijl onderzoekt David Nolens wat er gebeurt als we het gevoel hebben niet meer van onsz...

Nachtschade, Jan Siebelinks veelgeprezen debuut uit 1975, bevat vijf korte verhalen, die een grote kracht en een imponerende scherpte bezitten. Niet zelden wanen de hoofdpersonen zich gevangen in een nachtmerrie, gedreven door een instinctieve angst voor fysiek en moreel verval. Met dit stijlvolle, maar ook humoristische debuut onderscheidde Siebelink zich onmiddellijk als een van de eigenzinnigste auteurs van zijn generatie.

Het gevorkte beest is een ingenieus gecomponeerde roman, die speelt in de wereld van het toneel. De regisseur Raymond Majevski wordt tijdens de repetities voor King Lear met Duitse acteurs geconfronteerd met de herinnering aan zijn kinderjaren in een concentratiekamp. 'Ik moet de rode draad, die ergens in mijn achterhoofd opgerold ligt, terugspoelen, dacht hij, terugspoelen tot aan het moment waarop mijn niemandsleven begon' Zijn herinneringen raken verweven met het verhaal van Shakespeare's ...

`Wanneer arren moede mij bevangt...

`In mijn veelzijdige kennissenkring bevindt zich een eerzame dame, tot wie ik wel eens mijn schreden richt als ik mezelf niet meer zie zitten in het diepe dal. Haar opbeurende woorden zijn als balsem op mijn gewond gemoed, zodat ik na zo n bezoek de wereld onversaagd tegemoet treed. Ik kan eigenlijk alles, denk ik dan, en voeg de daad bij het woord. De gevolgen daarvan worden in dit boekwerk uitvoerig belicht, zodat ik het van harte aanbeveel. e-mailde ...

‘Ik ga op mijn rug liggen in die kleur van Myceens aardewerk, en kijk. Verbeelde vissen die omlaagzwemmen, het raffinement van de tekening, de kleine witte mensen daarnaast zo nederig, gezichtsloos, alsof ze wilden zeggen dat ze er eigenlijk niet waren. Op een andere plaats is hun schaduw rood tegen een rode achtergrond, silhouetten van jagers. Als ik langer kijk zie ik dat de rotswand honderd kleuren heeft, erosie, verwering, schimmel, tijd, alles heeft zich in die steen genesteld en daaro...

Met het voltooien van de requiemroman Tonio had A.F.Th. van der Heijden nog lang niet alles gezegd over zijn op 23 mei 2010 verongelukte zoon. De interviews in de dagen en weken volgend op de publicatie beantwoordde hij niet mondeling, maar schriftelijk. Die artikelen, zes in totaal, groeiden uit tot zorgvuldig gecomponeerde, essay-achtige teksten over de ontstaansgeschiedenis van Tonio en de overlevingsstrategieën van de achtergebleven ouders.

In Uitverkoren zijn deze interviews verzameld e...