‘Ik heb vrij veel gelezen. Dat is niks om prat op te gaan, want ik lees alleen maar voor mijn plezier. Dat moeten jullie ook eens proberen. Het gaat zo: je slaat een boek open, je leest er een paar bladzijden in, en als je het niets vindt, sla je dat boek weer dicht.’Tien jaar lang schreef Sylvia Witteman over boeken in de Volkskrant. Jeugdsentiment (Red jezelf. Een handboek voor wie jong is en heel wil blijven), curiosa (ussr. 100 vragen en antwoorden uit 1983), oud goud als Emants en Co...

'In 2015 kregen vrouwen gemiddeld 1.66 kinderen. Honderd jaar eerder waren dat er nog 4.45. Echtparen die rond 1870 trouwden, kregen gemiddeld zelfs 8 kinderen.'

Haar leven lang is Anita al gefascineerd door de jeugd van haar ouders, die beiden opgroeiden in een groot naoorlogs gezin. Haar moeder was een van veertien en haar vader een van zeven kinderen. Hoe was het om op te groeien in zo'n groot gezin? Was het gezellig om zoveel broers en zussen te hebben of kwamen ze aandacht tekort? Hoe wer...

Het adembenemende relaas van een waargebeurde geopolitieke thriller met een technologische twist. Vrijwel alles wat de afgelopen tijd wereldwijd over ASML bekend werd, kwam uit de pen van deze twee auteurs.

Als je de ambitie hebt om iets te doen aan klimaatverandering, zelfrijdende auto’s wilt maken of de wereld militair wilt domineren, dan heb je de beste chips ter wereld nodig. Chips die alleen gemaakt worden door de chipmachine van ASML, ooit een kleine Brabantse start-up, nu een van de g...

Internationale bestseller

Na de val van de taliban in Afghanistan bracht de Noorse journalist Åsne Seierstad een aantal maanden door bij een boekhandelaar in Kaboel. Ze werd in zijn gezin opgenomen en leefde als een van de vrouwen. Wat zich in het gezin afspeelt, loopt parallel met de ontwikkelingen in Afghanistan. Een land dat verwoest is, maar de hoop op een betere toekomst levend houdt.

‘Prachtig en met oog voor detail geschreven.’ – NRC Handelsblad

‘Een intiem verhaal over een Afgha...

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die ‘groter als mij’ zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen; 'Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek on...

Stefan Brijs neemt ons opnieuw mee naar Andalusië. Terwijl de droogte er toeslaat observeert hij de natuur met een even scherpe als poëtische pen. Nestelende zwaluwen, wilde pioenrozen, de zeldzame Spaanse zilverspar, een wesp met de taille van een model, de glanzende veren van de kaalkopibis en zoveel meer: Brijs’ woorden zijn tegelijk een lofzang op de veerkracht van de natuur en een treurzang om de teloorgang ervan. Het geduld van de bloemen mag eindeloos lijken, het heeft ...

Gepensioneerd verpleegkundige Alice Kruijen, was ooit directeur van Zorginstelling Scivias voor jeugd en jongeren in Wittem en in Kerkrade. Later werkte ze in de ouderenzorg en in de jeugdgevangenis, waar een ‘ambulante tak’ werd opgezet voor jeugdigen die de gevangenis mochten verlaten. Haar leidraad is daarbij het bezield ‘Methodisch Verpleegkundig Proces’.

Alice beschrijft in dit ontluisterende en schokkende verhaal, wat er achter de deuren van zorginstellingen speelt en hoe insta...

De Joodse bokser Leen Sanders (Rotterdam, 1908) werd samen met Bep van Klaveren beschouwd als een van de grootste Nederlandse bokstalenten van begin vorige eeuw. Hij had al internationaal faam gemaakt toen hij op 11 januari 1943 met zijn gezin via Westerbork naar Auschwitz werd gedeporteerd. Zijn vrouw en twee zoons, acht en tien jaar oud, werden meteen na aankomst vermoord. Leen ontsnapte aan de gaskamer nadat een ss’er de bokser herkende. Op voorwaarde dat hij wedstrijden zou boksen in he...