Het coronavirus heeft ons leven voorgoed veranderd. Een wereldwijde crisis zoals we die nooit eerder meemaakten. En dat heeft niet enkel gevolgen voor onze gezondheid. Ook onze economie, onze technologische evolutie, ons wereldbeeld en zelfs onze heel persoonlijke denkbeelden worden in vraag gesteld en ze veranderen onder de invloed van ‘het nieuwe normaal’. Omdat de crisis zelf net datgene wat misgaat in onze leefwereld oneindig uitvergroot.

Een crisisperiode brengt altijd een vorm van r...

'Gedurfd, gestart' is het ontroerende en inspirerende verhaal van een jong meisje dat ervoor kiest om haar dromen waar te maken. Op haar achttiende startte Davina Cohen (°2000) haar eigen bloemenbusiness. Als onervaren onderneemster stond ze voor vele beproevingen. Met een grote dosis doorzettingsvermogen en passie voor de schoonheid van de natuur slaagde ze erin grote successen te behalen!

'Een must read voor iedereen die droomt van een eigen business'

Vandaag de dag is Toutenfleurs een blo...

Een universum vol antihelden. Dat is wat Anthony Palaia ons serveert met zijn vierde worp. Zijn verhalenbundel 'Prairie' is gedrenkt in alcohol en een roekeloos nihilisme. De zwarte humor druipt van de muren in onvergetelijke scènes, Palaia’s nietsontziende pen brengt een tragiek zonder weerga, die evenwel heel herkenbaar is als wijzelf ook eens echt zouden rondkijken in de westerse samenleving.

'Prairie' brengt een mix van onconventionele verhalen, verpakt in spanning, horror en drama. Vo...

Door de toegenomen hulpvraag, het testen en labelen van kinderen, zou je kunnen denken dat er iets mis is met onze kinderen. Niets is minder waar. De kinderen van NU hebben geen problemen, maar onze (onderwijs)systemen en visies op onze kinderen en leren zijn het probleem. Onze kijk op kinderen beïnvloedt hun gedrag. De kinderen laten ons zien dat onze manier van denken over, kijken naar en omgaan met hen niet werkt.

Dit boek benadrukt het belang van de eerste zeven jaren van een kinderleven...

Dit is een verhalenbundel zonder weerga. Naïef, incorrect, ontroerend, hilarisch, schrijnend, onbehouwen, meestal grof, maar bovenal: authentiek en pretentieloos. Dit is werkmanspoëzie, die nu eens slaat en bijt en dan weer zacht is als een moedershand.

In een taal die heel dicht aanleunt bij het dialect neemt de schrijver je mee in het leven van een jongetje dat opgroeit in de speeltuin van de jaren zestig en zeventig. God en Deurwaarder (ja, met hoofdletter) zijn nooit ver weg. Op het pla...

Op een hoge berg zit een wezen, roerloos, met de ogen dicht, op een steen. Zo begint de ontdekkingstocht van het wezen doorheen de verschillende kortverhalen. Vaak rondtrekkend, soms stilstaand, is het op zoek naar een essentie. Van wat, is dan weer een andere vraag. Om redenen waar het wezen zelf niet direct een antwoord op kan geven, wordt het door anderen vaak beschouwd als een laatste strohalm, een reddingsboei, een baken of iets wat daarop gelijkt. Maar wie hoopt op zachte prevelingen ov...

Na een carrière van 42 jaar als ambtenaar bij de stad Antwerpen geeft Brenda Casteleyn een blik achter de schermen van de ambtenarij. Ze richt zich tot collega-ambtenaren om te vertellen hoe het vroeger was, waar sommige gewoontes en verhalen vandaan komen en om hen een hart onder de riem te steken in hun dagelijkse strijd. Maar ze schrijft ook voor de omstanders: hoe is het voor je lief, zoon, zus die als ambtenaar de broek slijt? Zijn ze te beklagen of valt het allemaal reuze mee? En natuu...

Er is al heel wat geschreven over trauma. Van Gorp en Vercaigne proberen hier geen verhaal boven, maar eerder ernaast te zetten. Hun eigen(zinnige) insteek wordt onder andere vormgegeven door hun unieke verhouding. Deze verschoof door de jaren van therapeut en patiënt naar bevriende collega’s en wordt gevoed door een gedeelde passie voor het therapeutisch veranderproces.

Van Gorp en Vercaigne belichten in dit boek moeilijke, mooie, interessante en uitdagende aspecten van hoe men naar thera...

‘De werkelijkheid, die kan het tempo van mijn hoofd niet volgen. Ik produceer belachelijk veel gedachten tegelijkertijd. Het is als een autostrade met een tiental wegen die allemaal boven, op en door elkaar synchroon het verkeer kunnen bevatten. Wonder boven wonder gebeuren er vrij weinig accidenten. De gedachten gaan gewoon ongestoord hun eigen gangetje.’

Een mens produceert vele tienduizenden gedachten per dag, waarvan slechts een fractie ons echt vooruit helpt in het leven. Geen wonder...