Begin 2010 werd de redactie van het blad 'Olijfschrift', een uitgave van Stichting Olijf, geattendeerd op het bestaan van het weblog van Aaltje van Eunen. Aaltje had borstkanker gehad en bleek nu eierstokkanker te hebben. Om haar dierbaren te informeren was ze een blog gestart; zoveel makkelijker dan bellen en mailen!

Ieder van hen werd gegrepen door de toon van het blog. Het is geen klaagzang en geen verslag van een ziekte. Het blog is veel meer een persoonlijk 'Dagboek van het Leven van Aalt...

Haar hand op mijn rug - Mijn eerste jaar als weduwnaar is het no-nonsense ervaringsverhaal van Paul Geelen, die zijn vrouw Marinka op zijn 54ste verjaardag voor zijn ogen op straat zag sterven. Hoe gaan hij en zijn jongvolwassen kinderen om met dit plotselinge verlies? De auteur beschrijft met rauwe directheid de dag van het verlies, de aanloop naar de crematie en het moeizame eerste jaar waarin hij langzaam weer opkrabbelt. Hoe ga je verder na zo’n ervaring, hoe doorsta je de rouw?

Paul wi...

Op tweede kerstdag 2015 raakt Wim Diepeveen zwaargewond bij een ernstig skiongeluk. Hij herstelt daar niet goed van en komt terecht in een zware burn-out. Op het dieptepunt van zijn crisis raadt zijn arts hem aan te gaan lopen. Alleen zijn en fysieke inspanning leveren, dat is het recept. Zo vertrekt hij op een ochtend in maart 2017.

Altijd vandaag vertelt het prachtige en indringende verhaal van een voettocht naar Santiago de Compostella. Rode draad is de transformatie die iedere pelgrim o...

Ferry is een ‘ouwe zeikerd’. Hij is boos. Op op zijn omgeving, op de scheiding van zijn ouders, op alles wat niet goed loopt, op de wereld in het algemeen.

Tot 13 november 2015. Dan is hij met vrienden bij een concert in het Parijse theater Bataclan als drie mannen met Kalasjnikovs het vuur openen in de volgepakte zaal. Ferry ziet en voelt hoe tientallen mensen naast hem worden gedood. Even weet hij zeker dat ook zijn leven voorbij is. Maar kruipend door het bloed en over de lichamen weet...

Waarom rijdt hier een trein? En waarom zit ik erin?

Jelle Brandt Corstius is als achtjarige gefascineerd door de Grote Bosatlas. En dan vooral door de kaart van Siberië: die is bijna leeg. Hoe zou het zijn om daar te wonen? Wat doen ze daar? En wanneer mag hij erheen? Op diezelfde kaart ziet hij dat er wordt gewerkt aan een spoorlijn door die leegte, met de magische naam ‘Bajkal-Amoer Magistrale’. De BAM.

Het duurt nog dertig jaar voor Jelle twee reisgenoten vindt die met hem op de BAM w...

Hier ben ik is een vervolg op het boek Missie Wereldvrede. May-May Meijer beschrijft in dit boek hoe ze lijdt onder haar depressie na haar eerste dwangopname. De diagnose schizofrenie, de scheiding van haar man en het feit dat ze haar kindje weinig ziet, hebben diepe wonden geslagen. Haar worsteling met de medicijnen zorgt ervoor dat ze – tot wanhoop van haar familie – weer stopt met de medicatie. De AIVD komt terug in haar leven en een tweede dwangopname in de Rembrandthof volgt.

Met Hi...

De Westerschelde is zeer ernstig vervuild met niet afbreekbare giftige afvalstoffen. Hoofdzakelijk geloosd door Belgische bedrijven via de Schelde. De concentraties zijn het hoogst ter hoogte van de Hertogin Hedwigepolder, waar de ontpoldering volop aan de gang is. In 2022 zou de zeedijk moeten verdwijnen, waarmee het zieke zeewater vrijelijk in- en uit kan stromen en het hele gebied verpest.

Een milieuramp dreigt nu zowel de Nederlandse als Belgische overheid koste wat kost de graafwerken in...

Gea Veldman-Hut was 44 jaar toen ze te horen kreeg: u hebt borstkanker. Ze neemt je mee op haar reis van ziek zijn: de diagnose, het ondergaan van de behandelingen en het proces van herstellen. Een ziekteproces dat zij en haar gezin moeten doorstaan. Onderweg ervaart ze geloof, hoop en liefde. Er komt iets op haar pad wat haar leven verrijkt: schrijven en wandelen. Ze besluit om het Jacobspad, de route Uithuizen-Hasselt, te wandelen en neemt de mensen die om haar heen staan mee op reis. --- G...

Philip Landau en Sara Lewender waren mijn joodse grootouders, geboren in Polen. Ze woonden in de Plantage Franschelaan in Amsterdam, nu Henri Polaklaan. Ik heb ze niet gekend. Wie waren ze en hoe zag hun leven er in Amsterdam uit?

Philip ontmoette Sara in Danzig en verhuisde met haar naar Lübeck. Broer Abram Landau kwam met zijn vrouw Perel over uit Polen. Beide broers werkten er in de suikerindustrie. Toen het er voor hen niet langer veilig was, vertrokken ze in 1932 naar Amsterdam. Daar ri...