De wereld van Wim Hofman is een wereld vol verwondering, speels bekeken en met humor beschreven. Niets ontsnapt aan zijn aandacht – of dat nu het kleinste diertje op het strand of de vogel hoog in de lucht betreft, het kind dat die vogel tekent of de mens die de vissen eet. Hij sleept ons mee in wetenswaardigheden, zoals het aantal vleugelslagen dat een vlieg per seconde maakt en de pissebed die het liefst een harig vloerkleed mijdt. Maar het gedrag van de mens slaat misschien wel alles, ge...

Alle vaders zien af, maar sommige net iets meer dan andere. Ze schieten tekort, missen hun kinderen of hinken hun eigen vaders achterna. In Vaders die rouwen krijgen de personages te maken met ziekte, stalking, foltering en klein, alledaags verdriet. Terwijl de vaders zich in bochten wringen, worden ze geobserveerd door hun dochters, partners, reisgezellen en honden. Bowie vraagt zich af waarom Hannibal steeds opnieuw in precaire situaties terechtkomt. Meneer Huh, een van de meest tragische f...

De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een kee...

Juist in de donkere wintermaanden en rond het Kerstfeest, als het leven zich terugtrekt binnen de warmte van het huis, gaan we op zoek naar verhalen die vertellen van het leven zelf. Deze bundel gloednieuwe verhalen van rasverteller Joke Verweerd voorziet in die behoefte. Joke Verweerd heeft inmiddels haar sporen verdiend als verhalenverteller. Ze weet als geen ander alledaagse en onalledaagse situaties te beschrijven en daarbij de lezer uit te nodigen een eigen positie te bepalen. De gebeurt...

Een nachtelijke dwaaltocht over de boulevards van Parijs, de opkomst en ondergang van een televisiepredikant, een achtervolging door de voorsteden van Los Angeles of de privatisering van een ruimtestation, de lenige verbeelding van Frederik Willem Daem heeft toegang tot alle uithoeken van de wereld en tot de geest van de meest uiteenlopende personages. Ondanks de donkere thematiek, waarbij hij weigert de dood te schuwen, laat Daem in zijn eigenzinnige debuut ook steevast een sprankje hoop en ...

In 'Ik moet u echt iets zeggen' komen ogenschijnlijk gewone mannen en vrouwen aan het woord die reden genoeg hebben om het leven niet altijd als een feest te omarmen. Wat aanvankelijk een doodgewone situatie lijkt mondt uit in de naakte waarheid, soms subtiel onthuld, soms als een mokerslag uitgedeeld: een vrouw meldt aan de ontbijt tafel achteloos en totaal onverwacht dat ze wil scheiden, een andere vrouw neemt wraak op haar bedillerige echtgenoot door de erfenis van zijn moeder een rol te l...

Een verhalenbundel die een hedendaags en verrassend licht schijnt op de eeuwenoude vraag: wie is schuldig en wie moet boeten?

Een jongen duwt iemand voor de metro, maar was dat wel zijn eigen idee? Cornelisse doet zijn gelukstrui niet aan, met alle gevolgen van dien. Een oude vrouw zorgt al jaren voor haar gehandicapte zus, maar doet ze dat uit de goedheid van haar hart? Na een spannende nacht met ongewenste gevolgen zoekt een man naar antwoorden, moederziel alleen, in een mooi, maar niet bijz...

Deze verhaaltjes zijn van mijn land. Ik ben in Suriname geboren. Het land van de eeuwige zonneschijn. A. de Kom.Met bovenstaande woorden opent Anton de Kom zijn Anangsieh tories, zijn verhalen over de slimme, gewiekste spin die bekend is in de Surinaamse en West-Afrikaanse volkscultuur. De Kom, die in 1933 door de koloniale regering uit Suriname werd verbannen, gaf zijn eigen draai aan deze verhalen en vertelde ze aan zijn kinderen: over Asihmah de Bloeddrinker, Purperhard en de Rode Mier, en...

Bezorgd en ingeleid door Wim Willems.Omslagtekening Peter van Dongen'Ik geef mezelf, goed en slecht. Ik registreer mijn gevoelens, dat is alles.' Met dit motto lichtte de schrijver en journalist Jan Boon (1911-1974), beter bekend als Tjalie Robinson, zijn werk ooit toe. Door die persoonlijke toets nemen zijn verhalen een unieke plek in binnen de Nederlandse letterkunde. Er zijn geen andere schrijvers die zo heet van de naald en jarenlang verslag hebben gedaan van hun gemoedstoestand, zowel in...