Het ergste was 4 mei 's middags. Er kwamen meer vliegtuigen over en het bombardement werd heviger. Wij moesten op de trap gaan zitten, daar was het het smalst tussen twee muren. Dus als er wat zou vallen, zat je daar het veiligst. We hadden allemaal een deken mee genomen tegen de kou, dat hielp wel iets. We gingen met z'n tweeën onder één deken zitten, zodoende kon je elkaar nog wat verwarmen. Daar zat je dan op de trap, te rillen zowel van angst als van de kou. We waren nu wel bang.

Unieke verhalen, 75 jaar na dato. Vijftien personen die de Tweede Wereldoorlog zelf hebben meegemaakt: een boek met authentieke, unieke en krachtige verhalen. Hoe was het om als kind of tiener op te groeien in de lange jaren van Holland onder het hakenkruis? In dit luxe uitgevoerde boek vertellen vijftien van de laatste getuigen over hun leven tussen 1940 en 1945.

Vaak verbluffend gedetailleerd halen zij herinneringen op aan hongertochten, kou, bombardementen, evacuaties, Jodenvervolging en v...