Met Ik leer Javaans is er een concrete vergelijking tussen het Surinaams-Javaans en het Javaans van Java op schrift vastgelegd. Het Surinaams-Javaans vindt zijn oorsprong in het Javaans van Java, dat door de Javaanse contractarbeiders als hun dierbaarste bagage naar Suriname is meegenomen. De mooie Javaanse taal uit de Gordel van Smaragd, Indonesië, maakte in het nieuwe vaderland een eigen ontwikkeling door. Het is meer dan alleen maar een communicatiemiddel met veel leenwoorden uit de vele ...

Lampen, zakmessen, paperbacks, mechanische potloden, opblaasbare hoofdsteunen – Marcin Wicha’s moeder Joanna was een verzamelaar van alledaagse voorwerpen. Als ze sterft, moet Wicha haar spullen uitzoeken in haar appartement. Aan de hand van die spullen begint hij een beeld te construeren van Joanna als Joodse vrouw, moeder en burger. Toen Polen na de Tweede Wereldoorlog in de materiële ellende van het communistische regime terechtkwam, werden de mensen op een diepgaande manier gevormd d...

Als kind speelde Pierre Valkering het liefst met poppenkastpoppen. En graag verkleedde hij zich als Sinterklaas. Later in zijn jeugd raakte hij geboeid door de katholieke kerk met haar gewaden en rituelen. Mensen waren echter verbaasd toen hij eind jaren zeventig, na zijn middelbare schooltijd, theologie ging studeren om pastor te worden. Op zijn 33e werd hij tot priester gewijd. Na 25 jaar priesterschap komt Pierre in dit boek als homoseksuele man opnieuw uit de kast. Hij vertelt het verhaal...

Toffe jongens, zestigers over opgroeien in de sixties

Emile Bode

Het definitieve boek over jong zijn in de jaren vijftig, zestig en zeventig! Journalist/ pensionado Emile Bode sprak met tientallen leeftijdsgenoten en noteerde hun herinneringen. Daarbij nam hij gelijk ook maar zijn eigen jeugd mee. Emile Bode over Toffe jongens: ‘Ik heb niet eerder met zoveel plezier aan een boek gewerkt!’

Over het lekkende inktpotje op school. Papieren pijltjes schieten en cowboytje spelen in straten wa...

Zo donker buiten is Marnix Peeters’ reconstructie van zijn moeders leven, haar laatste maanden en haar overlijden.

Zij was bescheiden, was van mening dat het beste leven zich in de schaduw afspeelt. Je doet wat je moet doen en wanneer je verdwijnt is het alsof je er nooit bent geweest, je hebt voetsporen noch vingerafdrukken achtergelaten, het leven is een voorbereiding op schim zijn. In die zin paste alzheimer wel bij haar: na de diagnose die zij al jarenlang vreesde,

doolde zij steeds mee...

Journalist Patrick Laurie keert terug naar zijn geboorteplaats Galloway en gaat aan het werk op zijn familieboerderij in de heuvels in zuidwestelijk Schotland. Hij houdt er Gallowayrunderen en ontdekt hoe deze koeien ooit de mensen en de natuur op deze afgelegen plek hebben gevormd. Hij ziet ook, tot zijn spijt, dat het geliefde landschap waar hij opgroeide geleidelijk aan is verdwenen. Immers, naarmate de twintigste eeuw vorderde, hebben de inwoners van Galloway het gebied verlaten en hebben...

De komst van enorme vluchten ganzen in het Verenigd Koninkrijk is een van de meest suggestieve en krachtige voorbodes van de winter; een groots natuurverschijnsel dat tot de verbeelding spreekt. Auteur Stephen Rutt ontdekte dit verschijnsel toen hij naar het noorden van het land verhuisde, precies op het moment dat de migratie van duizenden rietganzen naar een gebied in de buurt begon. Zo startte een buitengewone odyssee. Stephen traceert de levens en gewoonten van de meest voorkomende ganzen...

In haar slimme, grappige nieuwe boek belicht geliefd columnist Aaf Brandt Corstius de taal van de Tweede Kamer in al zijn eigenaardigheid – past perfect in het thema van de Boekenweek 2025: je moerstaalDe Tweede Kamer heeft iets van een theater, en het Vragenuur is een voorstelling. Aaf Brandt Corstius zit er al ruim twee jaar bij en noteert woordenwisselingen, akkefietjes, lachsalvo’s, misverstanden, taalvondsten en soms een ontroerend moment. Van lentekriebels tot wolven, van de moeflon...

‘Laat je tranen vloeien tot een vijver, waarop je in de zomer samen met de kinderen kunt varen en in de winter kunt gaan schaatsen.’

Dit waren de laatste woorden van Marc de Hond voor zijn vrouw Remona in zijn gefilmde afscheidsspeech. In dit boek vertelt zij over haar leven

met Marc, maar vooral over haar nieuwe leven zonder Marc. Ze spraken samen met de kinderen veel over hun leven na zijn overlijden. Hij gaf haar de kracht, rust en wijsheid mee om verder te gaan, maar rouw en verdriet ...