Twee fenomenen hebben de afgelopen vijfentwintig jaar een aanzienlijk deel van Martin de Haans professionele leven bepaald: zijn werk als vertaler en zijn positie (soms tegen wil en dank) als plaatsvervanger van Michel Houellebecq in de Lage Landen. Houellebecqs persoon en werk laten niemand onberoerd.Maar wie is deze excentrieke schrijver en waar komt zijn wereldbeeld vandaan? Is hij zo cynisch en nihilistisch als wordt beweerd, of moeten we zijn romans juist zien als een noodroep in tijden ...

In Martelaarschap verkeert J.J. Voskuil in een diepe existentiële crisis. Zijn laatste strohalm, het dagboek dat hem al 27 jaar dag in dag uit lucht geeft, biedt hem geen uitweg meer. Halverwege 1966 houdt hij helemaal op met zijn notities. Hij ploetert dan nog wanhopend door aan Binnen de huid, zijn geniale zelfafrekening, die hij begin 1968 voltooit. Daarna valt hij stil, tot hij in 1972 de pen weer oppakt en het schrijven herontdekt. Eerst wat plichtmatig, maar al snel raakt Voskuil in ee...

Date-ervaringen van vijftigplussers, en tot welk zelfinzicht die leiden

Je bent vijftigplusser en na een lange relatie ben je plotseling ongewild alleen. Op zoek naar een nieuwe partner ga je internetdaten. Maar wat zoek je precies? Iets vertrouwds of gooi je het roer radicaal om en durf je er bijvoorbeeld voor uit te komen dat je valt op mensen van je eigen geslacht? Heb je een lijst met eisen of zie je wel wat er op je pad komt? Je bent immers door het leven gevormd, ervaringen rijker en ill...

Hoeveel mannen heb ik de afgelopen twintig jaar vervloekt, verguisd, vereerd en verzonnen? Het moeten er tussen de honderd en tweehonderd zijn geweest. Op het papier van Haarlems Dagblad en een aantal tijdschriften. Van Joe Biden tot Nico Haak, van Thierry Baudet tot kardinaal Simonis, van Willem Elsschot tot Arie Boomsma, van Jerry Lewis tot Jaap van Zweden en van Paul Witteman tot een dakloze meneer met een deftig accent. In Een bevoorrecht mens zijn de honderd beste portretten opgenomen. O...

‘Onze enige hel is de gedachte aan jullie verdriet.’ Op het moment dat avonturiers Peter Teggelaar en Marc Gilsing in de zomer van 1993 beseffen dat ze zullen sterven op een desolate plek in de Sahara, richten ze zich in hun dagboek met hartverscheurende afscheidsbrieven tot familie en vrienden. Het dagboek dat wordt aangetroffen naast de lichamen wordt een troostrijk houvast voor de nabestaanden, onder wie Eddy van der Ley. Aan de hand van het dagboek publiceert Van der Ley over de fatal...

In ‘Leven met de dood’ lees je wat Iede Hoon meemaakt in zijn werk als uitvaartondernemer. Het contact met de nabestaanden, het verzorgen van een lichaam, uiteenlopende verzoeken, kleine uitvaarten, over-the-top-uitvaarten, dingen die misgaan, dingen die hem altijd bijblijven; als Iedes telefoon gaat weet hij nooit in welke situatie hij die dag gaat belanden. Wat hij met zijn ervaring als uitvaartondernemer inmiddels wel weet is dat de dood veel meer is dan stemmige kleding en koffie met ...

Op 1 oktober stopte Herman Brusselmans met roken. Vanaf deze voor hem historische dag hield hij, tot en met de eerste november, een dagboek bij over z’n strijd met het afzweren van de sigaret. In Ex-roker vertelt hij over z’n ambassadeurschap van Stoptober, de vereniging die zo veel mogelijk mensen van het roken af wil krijgen; over het bezoeken van Smokers Anonymous; over z’n eerste sigaret; over andere rokers; over de ellende van het stoppen; over de voor- en nadelen van de Marlboro; ...

In De kleine Couperus vindt Rémon van Gemeren in Louis Couperus (1863-1923) een bijzondere inspiratie voor nuchtere levenskunst. De auteur van Eline Vere, De stille kracht en Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan, behoort tot de grootste schrijvers uit onze geschiedenis. Minder bekend is dat hij ons nog steeds veel te leren heeft over wie we zijn en hoe we kunnen leven in een wereld die onoverzichtelijk en ongrijpbaar is. Zijn biograaf Rémon van Gemeren maakt een rondreis door Europa l...

— Bekend als bijna Slimste Mens ter Wereld, en als opmerkelijke opiniemaakster

— Niemand schrijft zo ruw, zo eerlijk als Delphine Lecompte

— Lecompte behoort tot dé beste literaire stemmen van vandaag

‘Ik nam me voor om een betere schrijver te worden: gedisciplineerd zou ik elke dag minstens drie uren lang aan mijn teksten werken. De discipline zou misschien vuur worden. Vuur zou bezetenheid kunnen worden. En van bezetenheid was het een korte route naar genialiteit. Of naar waanzin.’

Wie heeft Delphine Lecompte vermoord? Het antwoord op die omineuze vraag ligt verscholen in deze monumentale levensschets. Delphine Lecompte is stekelig grof villein schalks mystiek en briljant. Dit werk toont haar leven, van haar jeugd in De Panne tot vandaag in de huurwoning van de voormalige vrachtwagenchauffeur. Dat alles in een taal die enkel Lecompte durft te hanteren, binnen een universum waarover alleen zij heerst. Zo bezweert zij een leven van misbruik en destructie, zo kan zij haar leven redden. Een meesterwer...