Theodoor Weustenraad was een kind van de Revolutie: hij was gegrepen door de idealen van vrijheid en gelijkheid en kende de onvrede van de romanticus die droomt van een nieuwe aarde. Zijn leermeester aan de Luikse universiteit, Johannes Kinker, scherpte zijn kritische blik. In Maastricht werd Weustenraad redacteur van het dagblad L'Éclaireur, waarin hij de politiek van Willem I bestreed. In 1830 uitgeweken naar België raakte hij in de ban van het Saint-Simonisme, het 'nieuwe christendom'. H...

In dit derde JAARBOEK KASTEEL KEUKENHOF wordt aandacht besteed aan verschillende aspecten van de geschiedenis van landgoed en kasteel. Het eerste artikel beschrijft de grandioze schilderijencollectie die de toenmalige eigenaren tussen 1847 en 1900 opbouwden, met werken van Nederlandse meesters en van Caspar Wolf, de Zwitserse schilder van Alpenlandschappen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam een einde aan dit unieke kunstpatrimonium. Het tweede artikel gaat over de geschiedenis van Santvliet, dat...

Joast Hiddes Halbertsma (1789-1869), taalgeleerde, Fries schrijver en doopsgezind dominee in Deventer, onderhield contacten met een groot aantal andere geleerden in Europa. In zijn correspondentie wordt de stand van zaken met betrekking tot het taalonderzoek uitgewisseld. Halbertsma stond kritisch tegenover de moderne taalwetenschappelijke methode, die vooral in Duitsland werd ontwikkeld. En hij was niet de enige, zo wordt duidelijk uit de overgeleverde brieven. Deze kritiek had een wetenscha...

Artikelen van prof.dr. L. Noordegraaf, hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag bijeengebracht door Marjolein ’t Hart, Louise Hesp, Clé Lesger en Boudien de Vries. Deze bundel bevat vijftien eerder gepubliceerde, toonaangevende artikelen van Leo Noordegraaf. Ze getuigen van de belangrijke bijdrage die deze hoogleraar heeft geleverd aan de beoefening van de sociale en economische geschiedenis. Ze bestrijken de late Middeleeuwen tot en met de...

De historie van de Haarlemse doopsgezinde weeshuizen gaat terug tot 1634. Het oudste weeshuis was niet alleen een van de eerste weeshuizen in Haarlem, maar ook een van de eerste doopsgezinde weeshuizen in heel Nederland. In de daaropvolgende 375 jaar maakten bewoners en regenten een boeiende geschiedenis door, nauw verbonden met het wel en wee van de stad en de verschillende doopsgezinde gemeentes. Wezen en weldoen gaat vooral in op alle facetten van het dagelijks leven van de weeskinderen to...

Bekende en minder bekende onderwerpen, personen en zaken vormen de inhoud van dit nummer van de Doopsgezinde Bijdragen. Tot de eerste categorie van vertrouwde onderwerpen behoren Menno Simons en David Joris. Minder bekende thema's die aan bod komen: heksen en de vervolging daarvan, de verhouding dopers-Joden en de investeringen in veen en turf. Daarnaast is er in dit nummer uitgebreid aandacht voor de Verlichting, de achttiende-eeuwse periode van (streven naar) rationaliteit.Inhoud: JELLE BOS...

In de loop van de negentiende eeuw kreeg het in 1838 herontdekte werk van Hadewijch geleidelijk meer bekendheid. Albert Verwey, mede-oprichter van De Nieuwe Gids, heeft een belangrijke rol gespeeld in de receptie van haar werk, juist buiten de kerkelijke kring van geïnteresseerden in middeleeuwse geestelijke letterkunde. Deze studie beschrijft de wijze waarop Verwey zich met Hadewijch heeft beziggehouden: als dichter die haar in zijn eigen poëzie opvoerde, als criticus die studies over haar...

In Overijssel was de drost een machtig man: bestuurder, rechter, machthebber in de provincie en bovendien rijk en invloedrijk. Hij woonde op een havezate en had goede contacten met adellijke families in en buiten de provincie en met de stadhouder. Maar voor de laatste drost van Twente, mr. Hendrik Knijpinga Cramer, gold dit alles niet. Hij was een ietwat opportunistische patriot in een periode, de Bataafs-Franse Tijd (1795-1813), waarin de functie van drost of baljuw behoorlijk was uitgekleed...