Deze tweetalige uitgave,‘Hm, hé, ha: Kunst en woorden’ bevat de prikkelende tekst die Julian Barnes uitsprak ter gelegenheid van de tweede Joost Zwagerman Lezing in november 2019 te Alkmaar.

We lijken niet in staat schilderijen te bekijken zonder erop los te leuteren. Waarom hebben we niet genoeg aan de schilderijen? En waarom verwachten we dat de kunstenaars zelf zo behulpzaam zijn hun eigen prestaties te verwoorden? Of dat critici dat voor hen doen? Woorden zijn niet altijd vrienden v...

***** Geactualiseerd en meer dan dubbeldik uitgebreid *****

In 2018 schreef Jan Terlouw het Boekenweekessay "Natuurlijk". Het was een ode aan de natuur en een vurig pleidooi om de aarde in betere staat achter te laten voor volgende generaties. Binnen drie dagen was het overal uitverkocht.

Op veler verzoek is dit essay heruitgegeven, en ditmaal in een meer dan dubbeldikke editie. Jan Terlouw heeft het uitgebreid met nieuwe hoofdstukken die zijn actuele inzichten op het gebied van duurzaamheid e...

Voor de wereld is een doek gespannen: het doek van de overlevering, van de voorgefabriceerde waarheid. Niet alleen conformisten, ook rebellen laten zich door dat doek misleiden: ook zij gaan uit van de kennis die het hun verstrekt, het doek zelf blijft buiten schot.

Behalve in een specifieke kunstvorm: de roman. Sinds Cervantes zijn antiheld Don Quichot op pad stuurde en het doek scheurde door de wereld in haar prozaïsche naaktheid te laten zien, heeft de roman dat negatieve gebaar keer op k...

‘Ik hóórde Montaigne spreken in een wel zeer voortreffelijke nieuwe vertaling van Hans van Pinxteren.’ Haagse Courant

‘De essays, uitgekomen in een prachtige vertaling van Hans van Pinxteren, zou in elk hotel in het nachtkastje moeten liggen naast de bijbel. Het is het boek der boeken van de moderniteit. [...] Met De essays begon de bevrijding uit een tranendal van dogma’s.’ Vrij Nederland

‘Meestervertaler Hans van Pinxteren [...] heeft met zijn vertaling van de Essais een nieuw...

Mondigheid kenmerkt ons tijdsgewricht. En dan doelen we niet op het zogenaamde post truth tijdperk. Voorbij de waarheid waren we immers al langer. Maar dat we voorbij de autoriteit moeten denken is een nieuwe noodzaak. Niet door een gebrek aan autoriteiten, maar juist door een teveel. We weten niet meer wie of wat we moeten volgen of vertrouwen. Het resultaat lijkt te zijn dat autoriteit verdacht is geworden, en in deze autoriteitscrisis ontbreekt het ons ten enenmale aan een antwoord op de v...

In 2016 slikten meer dan een miljoen Nederlanders een antidepressivum. Over de behandeling van depressie is al veel geschreven, over de betekenis ervan veel minder. In De grenzen van mijn taal. Een klein filosofisch onderzoek naar depressie gebruikt Eva Meijer haar eigen ervaringen met depressie als vertrekpunt om het fenomeen in kaart te brengen.

Ze beschrijft hoe je waarneming en gevoel kunnen veranderen als je depressief bent, en ze onderzoekt hoe mensen met terugkerende depressies als sch...

In 2019 was het dertig jaar geleden dat met de Rushdie-affaire het debat startte over de islam. Dit essay Het sluipend gif van islamofobie - 1989-2019 gaat uitgebreid in op de politieke exploitatie van islamofobie (het radicaal afwijzen van alles wat met de islam te maken heeft) nadat deze geëxplodeerd was als consequentie van 11 september 2001. Ook staat dit essay stil bij radicalisering als gevolg van islamofobie: islamofobie als zuurstof van radicalisering bij maatschappelijk ontwrichtend...

Zilverlingen

Taal over taal, 1994-2019

‘Oorspronkelijk wilde ik ridder worden of tuinarchitect’, herinnert Marc Kregting zich. Maar dat was voordat in 1994 zijn debuutboek De gezel verscheen. Kreeg hij toen een vak of een identiteit? Vijfentwintig jaar later maakt Kregting de som op in Zilverlingen – een onbeschaamd geretoucheerde keuze uit zijn columns en notities over taal.

Hij werd tekstredacteur. Niet simpel, temeer daar Kregting in de tussentijd naar België emigreerde. Hij moest ...