Elke dag zijn we wel iemands gast of gastheer. We reizen naar het buitenland, gaan op bezoek bij vrienden of verwelkomen nieuwe medewerkers in onze organisatie. Gastvrijheid is alomtegenwoordig. Tegelijk beleven we volgens sommigen het einde van de gastvrijheid. Door het massatoerisme en de opkomst van de hospitalityindustrie zou de spontane hartelijkheid van weleer vervangen zijn door commerciële berekening, zakelijkheid en voorgeschreven gedragscodes. En bij het ontvangen van migranten laa...

We leven in een tijd waarin ons persoonlijk geluk centraal staat. We doen er alles aan om ons goed te voelen en ons te ontplooien en worden daarin gestimuleerd door een heuse geluksindustrie. Maar al die aandacht voor het individu gaat ten koste van de aandacht voor de wereld om ons heen. Langzamerhand hebben we de grenzen van het individuele geluksdenken bereikt.

De tijd lijkt rijp voor meer 'amor mundi', liefde voor de wereld, zoals filosofe Hannah Arendt het ooit noemde. Maar wat is dat da...

Filosoof Peter Venmans onderzoekt in ‘Discretie’ wat discretie betekent in de verschillende domeinen van ons dagelijks leven.

Onze tijd houdt van transparantie en duidelijkheid. Van zwart op wit. Van alles of niets. We willen alles weten, alles zien, alles naar buiten brengen. Discretie is uit de gratie geraakt. En toch, zo luidt de stelling van dit boek, maakt discretie ons leven waardevol. Soms is het beter om niet voluit te gaan, niet alles te geven, zodat een ruimte kan ontstaan waar...

We leven in een tijd van zwaarte maar ook van frivoliteit. De geest van ernst is in vele gedaanten onder ons en dringt ons allerlei verantwoordelijkheden op, maar tegelijk verlangen we ernaar om soms domweg gelukkig te zijn, ons te vermaken, te dansen als dwazen. Socrates beweerde dat een gedachteloos bestaan geen leven voor de mens was, maar hoort een kleine dosis onnadenkendheid niet ook tot het goede leven? Hoeveel frivoliteit hebben we nodig en hoeveel ervan kunnen we verdragen? En hoevee...

Van Achilles wordt gezegd dat hij veel ‘thymos’ bezat – hij was moedig, vurig, hartstochtelijk, licht ontvlambaar, een geboren krijger. Louter voor de eer was hij bereid zijn leven en dat van vele anderen op het spel te zetten. Wij modernen kunnen in Achilles geen grootse figuur meer zien; heldendom vinden we een bloedige farce. Liever dan te pronken met onze thymos beroepen wij ons op het verstand. Maar is het rationele mensbeeld niet een beetje schraal? Is er alleen rede en behoefte? Of ...