In de jaren tussen 1908 en zijn dood in 1929 was de Oostenrijkse kunstenaar Adolf Pirsch een gevierd portrettist van de Nederlandse elite. Toch kreeg hij al tijdens zijn leven weinig warme bijval van de kunstkritiek en is zijn naam na zijn dood vrijwel geheel vergeten.

In deze eerste publicatie gewijd aan Adolf Pirsch schetsen Rudi Ekkart en Claire van den Donk een beeld van zijn actieve periode in Nederland en van het netwerk van adel en patriciaat waarvoor hij voornamelijk werkzaam was. Er ...

In dit boek wordt eerst een overzicht gegeven van de stillevenschilderkunst in de Nederlanden in de zeventiende eeuw. Aan bod

komen de diverse soorten stillevens, welke centra speelden een rol,

wat was toonaangevend werk, wie waren de belangrijke meesters

en wie waren de afnemers/kopers van stillevens.

Het kernhoofdstuk behandelt de stillevenschilderkunst in Zeeland,

min of meer chronologisch. Wie schilderde wat, waar, wanneer en

voor wie? Door welk werk en door welke kunstenaars lieten de in

...

Sam Drukker (1957) schildert de mens in al zijn facetten op een

eigenzinnige manier. Met krachtige penseelstreken weet hij de

geportretteerde neer te zetten, waarbij imperfectie en psyche

centraal staan.

Al decennialang weet hij ook met zijn zelfportretten te imponeren.

Niets ontziend schildert hij zichzelf: naakt, dan weer kwetsbaar,

soms trots, waarbij hij zichzelf psychologiserend becommentarieerd.

Zo geeft hij op zijn eigen wijze inhoud aan een eeuwenoud genre

waarbij de kunstenaar, de sp...

Kritisch maar met een knipoog kijkt Wim Delvoye (Wervik, België,

1965) naar de huidige samenleving. Dit resulteert in kunstwerken

die grenzen doen vervagen. In zijn kunst komen het verleden en het

heden samen. Er is aandacht voor het vakmanschap maar ook voor

de ready-made en alledaagse populaire objecten.

Wim Delvoyes kunst is conceptueel. Als kunstenaar draagt hij

verschillende petten: de ontwerper-ondernemer. Heraldische

strijkplanken, gasflessen beschilderd in Delfts blauw, cementtrucks,

...