Wie ben ik en waar hoor ik bij? We zijn man, vrouw, moslim, christen, zwart, wit – en daaraan ontlenen we onze eigenwaarde. Het zegt iets over onze dromen, verwachtingen en beperkingen, over onze familie, nationaliteit, cultuur en religie. Maar waarom gaan we op zoek naar bevestiging van een enkele identiteit, terwijl we bestaan uit meerdere?

Bestsellerauteur Kwame Anthony Appiah schreef een opzienbarend boek over de identiteitspolitiek die onze huidige samenleving polariseert. We benadruk...

Duizenden jaren lang was onsterfelijkheid weggelegd voor de goden. Ieder mens veranderde uiteindelijk in een lijk.

Tegenwoordig willen verouderingsdeskundigen en trans- humanisten de sterfelijkheid opheffen. De eerste stap daartoe is dat mensen minstens honderd jaar in gezondheid kunnen leven om vervolgens snel en pijnloos de wereld te verlaten.

In werkelijkheid begint de aftakeling kort na ons pensioen en duurt dan zo’n vijftien jaar. Wat betekent dat voor hoe we ons verhouden tot de laats...

In de voorbije eeuw is de dood méér veranderd dan in alle eeuwen daarvoor. We hebben ons ontdaan van God en het hiernamaals, de dood lijkt al bijna overwonnen. Ondertussen vereenzamen ouderen. Ze zijn niet vitaler dan voorheen, alleen het sterven duurt langer. Die extra jaren bestaan niet uit ontbolsterende passie, maar uit slijtage, depressie en ontluistering. Henk Blanken beschrijft zijn verval en onze verhouding tot de dood. Die is, nou ja, niet eenvoudig. Negen van de tien mensen staan ...

God is al lang geleden dood verklaard, maar zijn opvolger, de mens, is er vooralsnog niet in geslaagd het paradijs op aarde te creëren. In plaats daarvan verkeert de maatschappij in de greep van het nihilisme.

Nihilisme is een vlucht uit de realiteit. Niet langer geloven we dat we de wereld gezamenlijk ten goede kunnen veranderen. In plaats daarvan zoeken we verdoving en ontsnapping in hedonisme, consumentisme en paranoia. We stellen nauwelijks nog vertrouwen in de politiek om de grote prob...

In Optimisme zonder hoop laat Wieringa zien hoe de wereld een onherbergzame plaats is geworden, waarin veel mensen hun vertrouwen in de toekomst hebben verloren. Terwijl het van wijsheid getuigt om je daden af te stemmen op de generaties na jou, handelen onze politieke leiders vooral in de geest van opportunisme en kortetermijndenken. Nu de gevolgen van de klimaatcrisis steeds zichtbaarder worden en de maatschappelijke onrust toeneemt, staan we er grotendeels alleen voor. Hoe in zo’n wereld...