In Zeven vette jaren doet Etgar Keret op tragikomische wijze verslag van zeven jaren van zijn persoonlijk leven, die samenvallen met de eerste levensjaren van zijn zoon Lev.

De Israëlische samenleving is in ieder verhaal voelbaar: of het nu gaat om zijn ouders, die de Holocaust hebben overleefd; zijn zus, die met haar elf kinderen in de meest orthodoxe buurt van Jeruzalem woont; of om zijn door hem verafgode broer, die pleit voor de legalisering van softdrugs en een volleerd olifantenfluiste...

Vorig jaar deed de Zwitserse uitgever Peter Haag in The New York Public Library bij toeval een gouden vondst: hij ontdekte een pakket niet eerder gepubliceerde verhalen van Truman Capote. Het bleek om werk te gaan dat Capote schreef tussen zijn elfde en negentiende – een literair wonderkind. Deze unieke bundel bevat dertien verhalen waarin onmiskenbaar Capote’s stem weerklinkt. Zijn stijl is gevat, helder en vol mededogen voor zijn personages, vaak eenzame kinderen, charmante jongedames o...

Net als in haar gedichten weet Kira Wuck in deze verhalen met ogenschijnlijk eenvoudige zinnen een universum aan betekenis op te roepen. Ze laat de lezer kennismaken met de meest kleurrijke personages: een aan coke verslaafde bouwvakker, een boer die liever met zijn kippen praat dan met zijn Filipijnse vrouw, en een echtgenote die zichzelf uithongert omdat ze haar zwaarlijvige man niet kan verdragen. De werkelijke kracht van deze verhalen schuilt onder de oppervlakte: hoewel er op het eerste ...

Dat Antjie Krog behalve een begenadigd dichter ook een voortreffelijk non-fictieschrijver is, bewees ze met haar geëngageerde drieluik over Zuid-Afrika. Voor Hoe alles hier verandert maakte ze een persoonlijke keuze uit De kleur van je hart, Een andere tongval en Niets liever dan zwart en schreef ze een aangrjipend voorwoord. Het resultaat is een intrigerend nieuw werk dat niets aan kracht heeft ingeboet, omdat de kwesties die Krog zo lucide beschreef nog altijd actueel zijn.

‘Antjie Krog i...

Ik wilde je iets moois vertellen, niet over het donker

waar we heen gaan, hoe de wereld stopt

met draaien, vlam vat, valt –

ik wilde je iets goeds vertellen,

over hoe jij groter wordt en mooier,

dat ik doodga van geluk om jouw bestaan.

Ik wilde je iets moois vertellen maar je slaapt.

’s Avonds, als zijn gezin slaapt, trekt een dichter zich terug op zolder. Met uitzicht op de groene muur van een monumentaal kerkhof, een gitaar op schoot en een borrel onder handbereik neemt hij afscheid van zijn j...

Een jongetje springt in de gracht om zijn pingpongbal te redden. Een mislukte kunstenares staat op het dak van een verzorgingsflat en herbeleeft een bijna dodelijk ongeluk. Een jonge man gaat dwars over een spoorlijn liggen om erachter te komen of hij nog wil leven.

Met vaste hand schildert Gerda Blees in dit debuut een wereld waarin mensen tot het uiterste gaan om de werkelijkheid naar hun hand te zetten. De tien verhalen in Aan doodgaan dachten we niet bevatten zulke verbluffende, beeldende ...

`Het leven is hard en de dood is een groot democraat. Met deze zin berichtte Herman Franke zijn collega-schrijver Manon Uphoff dat hij ongeneeslijk ziek was. Elf maanden later overleed hij.

Manon Uphoff en Herman Franke leerden elkaar in 1995 kennen bij hun destijds gezamenlijke uitgeefhuis. Door de jaren heen groeide hun zielsverwantschap uit tot een hechte literaire vriendschap; ze schreven elkaar brieven over literaire, politieke en relationele kwesties. In Als je me maar blijft schrijven...