Door de eeuwen heen zijn fabels en parabels gewild, geliefd én gehaat. Dat allemaal om hun vermogen de mens een spiegel voor te houden: de mens als beest, het beest in de mens.

Geen levend wezen dat zich zo beestachtig gedraagt als de mens. Anders bekeken: geen levend wezen op deze planeet is nog zo weinig gewoon beest als de mens.

Bij deze verhalen, soms wat absurd, soms ook vilein, droom je snel weg in de ongekende, magische wereld van woorden. Alles kan in het dierenrijk van deze beestig...

Kanzen betekent perfectie in het Japans, maar bestaat het perfecte eigenlijk wel? De omarming van het imperfecte en de vergankelijkheid (het Japanse Wabi Sabi) draait juist om het durven herkennen en erkennen van je eigen kwetsbaarheid. De vijftien verhalen in Kanzen gaan over sterke vrouwen die hun kwetsbare kant onder ogen moeten zien en over de keuzes die zij maken. Hoe gaan zij om met wat er op hun pad komt? Hebben ze het lef om voor zichzelf te kiezen? Oók als daar grote offers tegenove...

'Palmares' is een begrip uit de sportwereld dat zoveel betekent als een lijst met iemands bijzondere prestaties. Hoe ziet die er voor jou uit? Kenmerkt jouw leven zich door overwinningen, sta je nog voor grote uitdagingen of heb je juist belangrijke wedstrijden verloren? Het leven kent voor iedereen immers ook minder mooie momenten.

Voel jij je uiteindelijk een winnaar of een verliezer, of is er overlap tussen beide? Dat wilde Uitgeverij Palmslag in het kader van zijn vijftienjarig jubileum ...

Speciaal voor haar tienjarig jubileum organiseerde Uitgeverij Palmslag een bijzondere schrijfwedstrijd. Geïnspireerd op het P|s-logo, dat onder meer de ruggen van de Palmslag-boeken siert, werden schrijvers uitgenodigd hun verbeelding los te laten op het aloude PS (postscriptum). Het leverde een keur aan korte verhalen op; van komisch tot serieus, soms over de liefde, soms over de dood. Verhalen over verdriet, maar ook over hoop.

'PS Nog even dit' bundelt de dertien inzendingen die door de v...

Wat als je erachter komt dat het leven volstrekt zinloos is? Misschien wel lekker eigenlijk.

Waar ik ook heen ga, ik kom eraan is een bundel met korte verhalen, gedichten en dialogen. Al deze verhalen hebben als gedeelde noemer dat ze over de ongerijmdheid van het leven gaan. Een causaal verband ontbreekt, maar de karakters uit de verhalen ondergaan hun lot met volle overgave. Klinkt wellicht een beetje deprimerend, maar dat is deze bundel zeker niet. De verhalen zijn met een hoopvolle knipoo...

Had ik maar... Dat zou ik nu anders doen...

Zou het werkelijk iets uitmaken als je kennis had van de toekomst? Of is de tijdlijn onontkoombaar?

Leo de Jongs verhalenbundel Tijdecho grijpt het fenomeen tijd aan als centraal thema. In deze verzameling korte verhalen wordt er gespeeld met de soms grillige relatie tussen de toekomst en het verleden, die zich uit in herinneringen, dromen of andere mechanismen die je kunnen confronteren met een soort roep van vroeger: een tijdecho, die vaak onverbi...

De vijftien verhalen in de bundel Rouwrandjes bieden inkijkjes in de levens van anderen. Inkijkjes die verwondering oproepen en tegelijkertijd herkenning bieden. Ze gaan bijvoorbeeld over ouderdom, verval en de dood, maar ook over nood, gekte en ongerijmdheden.

Zoals over de tachtigjarige die vanachter het raam verdachte zaken opmerkt in het plantsoen tegenover zijn flat, of over de man die constateert dat zijn vrouw een dramatische verandering doormaakt. Of over de docent die een beginnende ...

Heeft u al eens het Amsterdam-Rijnkanaal over gezwommen, een noodlanding gemaakt in een Cessna, geworsteld met een beer, in de film Keetje Tippel gefigureerd en de eerste prijs gehaald in een wedstrijd bloedworst maken? Nee? Paula van Rijn wel. In vijftien korte verhalen vertelt zij op smakelijke wijze over deze en andere bijzondere belevenissen. Paula was onder andere slager, zweminstructrice en (heel kort) vliegenier. Tegenwoordig werkt zij als sluiswachter in Utrecht en is ze bestuurslid v...

In 'Gegeven tijd' neemt Paula afscheid van mensen die haar leven gekleurd hebben. Zo lezen we over Paula’s ervaringen met haar narcistische moeder en dementerende broer. Haar collega’s van de Confrérie des Chevaliers Grand Baillage die kwamen en gingen, net als twee zieke echtgenoten die ze tot het eind verzorgde. Maar Paula zou Paula niet zijn als er ook heel wat te lachen en bewonderen viel. Zo ontving zij eens prinselijke post uit Monaco en jatte eigenhandig een gestolen fiets terug v...