Sommige mensen in onze kerk zagen nog steeds dat moeder hervormd was geweest. Aan de rode kousen die de meiden soms aan hadden. Of de vrolijke strikken in hun haar. Vader had van die praatjes geen last. Moeder wel. Die probeerde zich zo veel mogelijk te schikken. Helemaal verloochenen deed ze haar afkomst niet. Als ze een vrolijke bui had, deed ze op het harmonium een draaiorgel na. Of ze speelde een lied uit de bundel van Johannes de Heer. Een enkele keer liet ze zich ontglippen dat ze de pr...

1858: De Schotse John Paton voelt zich geroepen om het Evangelie te brengen aan de onbereikte volken, en vertrekt samen met zijn jonge vrouw naar Tanna, een eiland in de Stille Zuidzee.

De missie van John is zeker niet zonder gevaar, want de bewoners van het eiland zijn kannibalen, en verschillende voorgangers van John zijn eerder door inboorlingen omgebracht. Maar John laat zich hierdoor niet weerhouden. Hij vestigt zich op het eiland en laat met zijn rustige en vriendelijke houding zien da...

‘Op een bijzonder moment in mijn leven, toen ik een jongeman was, ben ik op Jezus gestoten, zoals een auto die niet meer uitwijken kan en tegen een muur rijdt. En toen werd Hij, Die aan het kruis gestorven is, mijn Heere.’

Wilhelm Busch (1897-1966) kwam als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog tot geloof. Hij studeerde theologie in Tübingen, was predikant in Bielefeld en vervolgens jarenlang jeugdpastor in Essen. Tijdens het nazibewind sloot hij zich aan bij de Bekennende Kirche en kre...

De oorspronkelijke naam van de Pakistaanse christin Esther John (1929–1960) was Qamar Zia. Zij

groeide op in een islamitisch gezin. Tijdens haar

middelbare schoolopleiding kwam ze in aanraking

met de Bijbel. Jarenlang las ze die in het geheim.

Daardoor kwam ze tot bekering. Uiteindelijk vluchtte

ze voor haar familie omdat die haar wilde uithuwelijken. Na een opleiding aan een Bijbelschool werkte

ze als evangeliste onder plattelandsvrouwen. In

1960 werd ze in haar slaap op brute wijze...

‘Het is nog maar zo kort geleden dat ik even oud was

als jij en plezier had in dezelfde dingen als waar jij

nu van geniet. (…) Ik hoop dat ik je vriend mag zijn

en dat je wilt geloven dat mijn Zaligmaker ook de

jouwe wil zijn.’ Zo begint een brief die Robert Murray

McCheyne schreef aan een jongen uit zijn gemeente.

Hij kwam tot bekering toen hij achttien jaar oud

was en overleed toen hij nog maar negenentwintig

was. Zijn leven is nog van grote betekenis voor jonge

mensen vandaag. Wat gi...