'Gaan ze mijn hoofd er dan helemaal afzagen?', vraagt Pepijn me in de auto. 'Nee schat, ze halen je hoofd er niet af,' antwoord ik lachend. 'Ze maken er denk ik een gaatje in. Hier boven je oor.' Ik schuif het witte plukje haar opzij. Het pigmentloze plukje dat mij iedere keer weer ontroert. Pepijn kijkt me met grote ogen aan. 'En dan flikkeren ze mijn hersenen eruit en dan krijg ik nieuwe?' Ik weet niet of ik moet huilen of lachen. Lachen om zijn beeldspraak of huilen om zijn taalgebruik.

A...

'Hoe ging het?', vraagt Margreet. 'Klote' zeg ik, en ik voel mijn ogen volstromen. Verdomme, ik ben een emotioneel wrak, dat gejank de hele tijd. 'Trek het je niet aan', zegt ze. 'Het zijn techneuten. Ze constateren gewoon wat er mis is en zeggen dat soms wat lomp.' 'Even voor mijn beeldvorming hè, Margreet', stotter ik, 'begrijp ik het goed dat hij nu zegt dat de radio stuk is en wij net zo lang gaan draaien tot we een zender hebben gevonden die het wel doet?' 'Ja', zegt Margreet vastbeslot...