Ik maak er gauw een eind aan, en ik kom is een klaagzang over een meisje dat er niks aan kan doen dat ze sterven moet, in jambische pentameter. Tweehonderdenelf in elkaar hakende gedichten verhalen vanuit Olax' perspectief over haar lijden. De lezer van deze bundel staan bekoorlijke woorden als "pruikenjacht", "aperçu" en "tijdstempeest" te wachten, want Olax is onveranderd kankereloquent.

Zo feestend leef ik naar het einde toe is een spiegel waarin een man zijn 3 b’s (buik, baard en borderline) bewondert, in jambische pentameter. Tweehonderdenelf in elkaar hakende gedichten vertellen over wat een optimist zijn verbeterpunten zou noemen. Zelfdiagnose, -haat en -spot wisselen elkaar af, of lopen onherkenbaar door elkaar. De lezer van deze bundel staan bekoorlijke woorden als "oudenofiel", "litanie" en "kwispelturig" te wachten, want Olax is, naar verwachting, weer kankereloquent.