De Canadese dokter-offi cier John McCrae had

nooit vermoed dat zijn gedicht wereldberoemd

zou worden. Hij schreef het in de laatste maanden

voor het einde van WO I, maar sneuvelde

zelf nog voor de vrede bereikt werd. 100 jaar later

gaat dit boek natuurlijk in op de imposante fi -

guur van McCrae en de betekenis van zijn klaprozengedicht.

Maar dit rijk geïllustreerde boek gaat veel verder.

Het handelt ook over de symbolische waarde van

de 'poppy', over de gruwelijke wereld van 1918,

over de r...

We leven drukke levens. We combineren een job met huishouden, hobby’s en familie, we willen met alles méé zijn (de trends, de mode, de actualiteit), we socializen voortdurend op de social media, we komen altijd tijd tekort. Tegelijk lijden we aan stress, burn-outs, dips, depressies.

Nele Colle werkt als opruimcoach en professional organizer. In de eerste plaats helpt ze mensen om hun huis (bureau, kasten, keuken…) op orde

te krijgen. Dat is een aardige eerste stap. Maar in dit boek doet...

I N G R I D GODON

Ingrid Godon (°1958) was vroeger een tekenend

kind. Altijd en overal. En tekenen doet ze nog

steeds. Haar boeken worden wereldwijd vertaald

en ze sleepte al heel wat prijzen in de wacht.

Godon stelde ook al tentoon in Keulen,

Montreuil, Parijs, Mulhouse, Moulin, Castelo

Branco (Portugal) ,Amsterdam, Den Haag,

Brussel, Gent, Hasselt, Antwerpen.

Met ‘Dantesken’, haar eerste kunstuitgave, toont

ze dat haar perspectief nog breder reikt dan het

kinderboek. Ze brengt voor het...

Echt eenvoudig is het niet, van mening verschillen. En het lijkt wel alsof we het steeds moeilijker vinden. Gooi een stelling over om het even welk maatschappelijk thema in een groep en de kans is groot dat ze elkaar als een bende overstresste chimpansees met uitwerpselen beginnen te bekogelen. Net als een verbitterd koppel dat enkel nog samenblijft voor de kinderen bekvechten we over alles. Over zwarte Piet, vluchtelingen en kernenergie, over de hoofddoek, seksisme en de vraag of het allemaa...

Gedachten zijn vrij.

Zeker die van de illustratrice Eva Mouton.

Ze dartelen, ravotten, vallen, staan weer op, en ze snijden.

Ze snijden diep, ze snijden hout.

Ze tonen ons wie we zijn.

Me too, moet Eva Mouton gedacht hebben, want na Augustinus, Schopenhauer, Nietzsche en Wolinski bundelt nu ook zij haar gedachten, en wel die van de afgelopen vijf jaar.

Haar autobiografisch neergetekende gedachten verschenen en verschijnen wekelijks in De Standaard Weekblad.

Allen verdwalen wij een beetje in d...