Langzaam kwam mijn dichtersbloed in een stroomversnelling. In mijn poëzie, beurtelings geestig en aangrijpend, lyrisch en beschouwelijk, ziet men mijn levensbeschouwing op zijn best. En mijn beschermengelen ook.

Alles is in de war: mijn kapsel, de uit zijn slaap gewekte wind, het leven, mijn hart. Leven is vandaag: inplaats van toen en toen en toen. Leven is: eindeloze platen zand, waarover je kunt lopen met je ogen dicht. Onze wereld is niet altijd een fijne plek, maar in het opschrijven van de gebeurtenissen ligt een kracht verscholen om de realiteit behapbaar en wellicht zelfs dragelijk te maken. Sinds de dood van mijn vader in 1995 loopt hij kriskras door mijn leven. Niet al te vaak, hoopte ik, n...