Het bon-mot van de Fransen dat hun land voor iedereen een tweede vaderland is, kan men, wanneer het over de kunst gaat, met nog meer recht op Italië toepassen. Met magnetische kracht heeft Italië eeuwenlang allen naar zich getrokken die door enigerlei kunstzinnig ideaal waren bezield. Grote meesters als Van der Weyden en Brueghel kregen er hun vorming; Erasmus beleerde er de openbaring van de kunst der typografie; Goethe vond er de ware bevrijding van zijn eigenlijk wezen uit de engheid van...

Het blijft een van de grote verdiensten van Busken Huet, dat hij de Middeleeuwen als niet weg te denken deel van onze beschavingsgeschiedenis heeft ontdekt en beschreven. Zo zeer zelfs dat zijn als inleiding tot het eigenlijk onderwerp (de 17e eeuw) geschreven studies over 13e, 14e, 15e en 16e eeuw vrijwel dezelfde omvang hebben als die over de Gouden Eeuw zelf.

Zijn behandeling van de Middeleeuwen is uitermate origineel: in elke eeuw kiest hij een of meer vaste punten van waaruit hij met vi...

Ook in de negentiende eeuw stond de islamitische wereld rond de Middellandse Zee volop in de Nederlandse belangstelling. Predikanten bezochten Bijbelse locaties in Palestina; toeristen amuseerden zich bij pikante buikdansvoorstellingen, dichters lieten zich inspireren door Arabische en Perzische poëzie en kunstenaars schilderden pittoreske, oosterse straatjes. In dit boek staat de Nederlandse interesse voor het Oosten tussen 1800 en 1920 centraal. Waarom trokken Nederlanders naar deze verre ...

Reeds jarenlang werd behoefte gevoeld aan een samenvattend overzicht van de kunst der Renaissance in Italië. Walter Paatz, een geleerde die in vakkringen een grote reputatie geniet op grond van het samen met zijn vrouw geschreven standaardwerk over de kerken in Florence, de stad waar de Renaissance haar eerste bloei beleefde, was de aangewezen auteur voor een dergelijk werk.

Na een algemene en een cultuurhistorische inleiding, worden achtereenvolgens de verschillende kunsten, de bouwkunst, d...

Het is voldoende in enkele woorden de inhoud en de grote betekenis van dit boek aan te duiden: meer dan vijftig jaar heeft het zijn aandeel geleverd in de discussie betreffende de beeldende kunst en ingrijpend daarop ingewerkt. Worringer schreef het als zijn eerste boek in 1908; het zou zijn dissertatie worden, die, in een klein aantal exemplaren gedrukt, zoals het vaak gaat, wel in de bibliotheken van de enige universiteiten en in de boekenkasten van vrienden en bekenden zou "begraven" worde...