Voor de wereld is een doek gespannen: het doek van de overlevering, van de voorgefabriceerde waarheid. Niet alleen conformisten, ook rebellen laten zich door dat doek misleiden: ook zij gaan uit van de kennis die het hun verstrekt, het doek zelf blijft buiten schot.

Behalve in een specifieke kunstvorm: de roman. Sinds Cervantes zijn antiheld Don Quichot op pad stuurde en het doek scheurde door de wereld in haar prozaïsche naaktheid te laten zien, heeft de roman dat negatieve gebaar keer op k...

Na zijn baanbrekende eerste essaybundel, De romankunst (1986), publiceerde Milan Kundera in 1993 een tweede boek met essays dat inmiddels als een moderne klassieker geldt: Verraden testamenten. Ging De romankunst vooral over de roman als autonome kunstvorm met een geheel eigen blik op de wereld, in Verraden testamenten staat veeleer de wijze centraal waarop de esthetische intentie van een kunstenaar (romancier, componist) door het al dan niet gespecialiseerde publiek wordt ontvangen en doorge...

Een `ontmoeting van mijn overpeinzingen en mijn herinneringen; van mijn oude (existentiële en esthetische) thema s en mijn oude liefdes (Rabelais, Janácek, Fellini, Malaparte ) In die bescheiden termen omschrijft Milan Kundera zijn vierde verzameling essays, eenvoudigweg Een ontmoeting geheten.

Kon Kundera s vorige essay, Het doek, worden gelezen als zijn literaire testament, Een ontmoeting is de illustratie daarvan. Waar Het doek een visionaire situatieschets geeft, gaat Een ontmoeting ...

In zeven delen, die relatief los van elkaar staan maar toch één essay vormen, geeft Milan Kundera in De kunst van de roman zijn persoonlijke opvattingen over de Europese roman. Is de geschiedenis van de roman bijna voltooid? Is het zo dat in onze tijd van 'terminale paradoxen' de roman niet langer in vrede kan leven met de geest van onze tijd? Als hij nog voort wil gaan met het ontdekken van het nog niet ontdekte, als hij als roman nog 'vooruitgang wil boeken', dan kan hij dat slechts doen ...