Willem Bastiaan Tholen (1860-1931) is tegenwoordig vooral bekend in een kleine kring van liefhebbers. Een iets groter publiek kent hem als schilder van landschappen en water. Dat hij ook sfeervolle stadsgezichten, intieme interieurs, nocturnes en ontroerende (zelf)portretten maakte, is tot nu toe onderbelicht gebleven. En dat terwijl de grote verscheidenheid van zijn schilderijen, olieverfschetsen, tekeningen, aquarellen en etsen de critici destijds al opviel: ‘Tholen durft álles aan.’

M...

In 1919 tekende Jan van Herwijnen (1889–1965) 32 levensgrote portretten van psychiatrische patiënten in het Willem Arntsz Huis in Utrecht, kort nadat hij zelf met een fikse zenuwinzinking opgenomen was geweest in een kliniek. Met doorvoeld respect gaf hij een menselijk gezicht aan de vrouwen en mannen die met het label ‘krankzinnig’ aan het zicht van de samenleving waren onttrokken. Geen stereotypen, maar door het leven getekende individuen die hij in een gestileerd realisme met stevig...

Grandma Moses werpt een nieuwe blik op autodidactische kunstenaars uit Europa en de Verenigde Staten in de eerste helft van de twintigste eeuw. In de loop der tijd vaak ‘naïeven’, ‘moderne primitieven’ of ‘outsiders’

genoemd, wordt onder de noemer ‘naïef realisme’ nu de nadruk gelegd op de stijl en thematiek van het werk in plaats van de achtergrond van de kunstenaar. Wat hen bindt is de drang om met een hoogstpersoonlijke visie

de werkelijkheid realistisch weer te geven, lo...

Abrupte afsnijdingen en extreme perspectieven. Close-ups. Sterke licht-en donkercontrasten en diagonale composities. Nieuwe Fotografie en film uit het interbellum elkaar ontmoeten in één tentoonstelling. Hierin is te zien hoe deze die kunstvormen in Nederland toentertijd sterke verwantschap vertonen. Cineasten, fotografen en schilders kozen vergelijkbare thema’s en stilistische middelen. Met een nieuwe, moderne blik bekekenen ze de zichtbare werkelijkheid.

Voor het eerst is er in Nederlan...