Hoe kunnen we ons leven vormgeven? In zijn magnum opus Iemand zijn laat filosoof Joep Dohmen zien op welke manieren wij ons kunnen ontwikkelen tot zelfstandige en betrokken mensen. In de voorbije decennia hebben we onze joods-christelijke traditie achter ons gelaten en zijn we in een neoliberale samenleving terechtgekomen, die zich kenmerkt door een verregaande individualisering. Vrij zijn om je eigen leven te leiden is de hartenwens van de laatmoderne mens. Maar de vervulling daarvan blijkt ...

Het leven is een droevige aangelegenheid: de meeste van onze plannen monden uit in teleurstelling; we worden voortdurend geconfronteerd met ziekte en dood; en steun van anderen is juist niet te vinden wanneer je die nodig hebt. Er is weinig dat ons lot verlicht en ons behoedt voor een permanente toestand van zwaarmoedigheid.

Zijn we nog wel in staat om zelfstandig richting te geven aan ons leven? In dit boek voert Joep Dohmen een pleidooi tegen onverschilligheid en vóór levenskunst. Vandaag hebben we een geloofwaardig antwoord nodig op de vraag naar het goede leven. Levenskunst kan daarbij helpen, doordat zij inzicht biedt in kwesties waar iedereen mee te maken krijgt, zoals lijden en ziekte, passie en liefde, het noodlot en de dood. Uiteindelijk gaat levenskunst over de houding waarmee je in het leven staat, e...

Over levenskunst van Joep Dohmen is in de Maand van de Filosofie 2014 tien jaar in druk. Ter ere van dit jubileum verschijnt er een uitgebreide en compleet herziene editie van deze bloemlezing. Joep Dohmen is daarnaast bekend van zijn boeken Tegen de onverschilligheid en De kunst van het ouder worden.

De filosofie is terug waar zij begon, bij de vraag naar het goede leven. Hedendaagse filosofen keren terug naar hun oorsprong, en de levenskunst beleeft een nieuwe hausse. In Over levenskunst z...

In de laatste 150 jaar is onze gemiddelde levensverwachting meer dan verdubbeld. Veel is al gezegd over de economische, biologische en medische gevolgen daarvan. Maar wat betekent ouder worden eigenlijk? Is het de laatste reis naar de dood of een diep en intens ervaren afsluiting van het leven? Is het een kwestie van vooral proberen ‘jong te blijven’ of heeft de ouderdom zijn eigen onvervreemdbare kwaliteiten?