We worstelen vaak met onze hang naar ironie. Want nemen we nog wel iets serieus? Guido Vanheeswijck toont dat denkers in de lijn van Socrates altijd weer de lach als middel hebben gehanteerd om ons, Europeanen, wakker te schudden en onze zekerheden onderuit te halen. De lach kent talloze schakeringen die Vanheeswijck nauwgezet beschrijft: superieur, grimmig, sluw, cynisch, kwetsend, tragisch, flauw, open, begrijpend, innemend, inlevend, respectvol. Zo groeit De draad van Penelope uit tot een ...

Zestig jaar geleden verscheen met De Kerk in Vlaanderen: pastoraal-sociologische studie van het leven en de structuur der Kerk van Jan Kerkhofs en Jean Van Houtte wellicht de eerste, alomvattende sociologische studie van het katholieke geloof en de Kerk in Vlaanderen. Achteraf beschouwd verscheen het boek op een keerpunt in de historische ontwikkeling van katholiek Vlaanderen. Hoewel de Kerk en haar zuilorganisaties toen nog een prominente positie innamen in maatschappij en cultuur, waren de ...

Islamitische gelovigen heten gevaarlijk te zijn, christenen daarentegen ongevaarlijk en zelfs gezellig, tenminste als ze niet meer echt gelovig zijn. Geen wonder dat niemand christenen nog aanspreekt met ‘beminde gelovigen’. Ze worden niet bemind om hun geloof, zij worden slechts bemind als zij de inhoud van dat geloof zo vaag mogelijk houden.

Onbeminde gelovigen legt uit hoe, wanneer en waarom gelovige christenen in Vlaanderen en Nederland ‘onbemind’ werden en wat daarvan de (politie...

We leven in verwarrende tijden, zo zegt en schrijft men. Maar wie een beetje geschiedenis kent, weet dat elke generatie dit gezegd en geschreven heeft. Is er dan geen betere term om de hedendaagse onrust te vatten? Wellicht komen we die term op het spoor wanneer we wat afstand nemen van de waan van de dag. Wie zich laat leiden door bruuske onderbrekingen die als breaking news worden aangekondigd en wie elk twitterend geluid op sociale media ernstig neemt, denkt makkelijk dat we slechts onderd...