Ninove heeft een slechte naam. Alleen al met clichés over de stad aan de Dender kan je een turf samenstellen. Wie zei daar ‘marginaal’? is niet zo’n boek. Integendeel. Als op sociale media de verbittering, woede en angst weer eens tegen de plinten klotsten, vragen de auteurs zich al eens af: gaat dit nu over onze thuisstad? Soms durven ze zelfs niet meer antwoorden als ze ergens te velde de vraag krijgen: ‘Waar woont gij eigenlijk?’ Zeker, Ninove vervelde de laatste jaren van prov...

In België staat een kathedraal die heel de wereld ons benijdt. Ze is opgetrokken door de arbeidersbeweging. Haar naam? Onze sociale zekerheid. In dit boek trekt Jef Maes alle draden van een leven vol engagement bij elkaar. Die sociale zekerheid speelt daar een cruciale rol in. Dat begint al in zijn jeugd in een arbeidersgezin in de Rupelstreek en gaat verder tijdens en na zijn studies. Totdat hij bij het ABVV begint te werken. Meer dan twintig jaar is hij er de man van de beheerscomités van...

Aan sommige verhalen kan je je opwarmen. Het verhaal van vzw Elmer is er zo een. Al meer dan 25 jaar realiseert Elmer sociale kinderopvang in Brussel. Vier locaties, een bonte mix van kinderen, medewerkers met wortels in dertig verschillende landen, de overtuiging dat diversiteit een rijkdom is: in de sector is Elmer een naam als een klok. Een kwarteeuw geleden was het idee van sociale kinderopvang nochtans niet evident. De schaarse middelen en plaatsen, zo klonk het toen overal, moeten er in...

Persona non grata vertelt het meeslepende verhaal van Frans Wuytack die in 1966 als jonge priester zijn intrek neemt in de krottenwijken van Venezuela. Daar breekt algauw een culturele en sociale volksrevolte uit. Frans, een stuwende kracht van het verzet, wordt door de autoriteiten uit het land gezet. Terug in België raakt hij in 1973 betrokken bij de havenstaking van Antwerpen en hij ontpopt er zich opnieuw tot een sleutelfiguur. Na een reeks processen en verbanning uit de Kerk trekt hij n...

‘Kan u zich dat nu inbeelden als vader?’ De vraag uit de mond van een Syrische man zegt het helemaal. Al drie jaar verblijft hij zonder zijn gezin in België en geen enkele taal kent de woorden die zijn radeloosheid zelfs maar benaderen. Sommige situaties zijn moeilijk voor te stellen als je er niet zelf in zit. Dit boek vertrekt vanuit de leefwereld van vluchtelingengezinnen en de sociaal werkers – beroepskrachten of vrijwilligers – die hen ondersteunen. Het schetst verhalen van oude...

“Het is bijna een flashback. Ik was als veertienjarige tegengehouden in de winkel. En nu overkwam dat ook mijn kind. Dat ook mijn kinderen zich extra moeten bewijzen en nog zoiets moeten meemaken vind ik onrechtvaardig. Het doet iets aan mijn geloof in de samenleving. Je krijgt het gevoel dat het niet meer goed komt.” Woorden van een Congolees-Belgische moeder. Ze is een van de tientallen ouders van kleur met wie psychologe Birsen Taspinar in gesprek ging. Taspinar begeleidt al jaren mens...