'Vijfmaal kreeg ik van de joden de veertig-min-één; driemaal ben ik met de roede gegeseld, éénmaal gestenigd; driemaal heb ik schipbreuk geleden (...) altijd op reis, gevaren van rivieren, van rovers, gevaren van de kant van mijn eigen volk en van de heidenen.' Wie is die man die aan de oorsprong stond van het christendom? Eerst worden de brieven van Paulus gelezen met een zorgvuldigheid die tal van redactionele ingrepen en bewerkingen bloot legt. Teksten als de flarden van afgescheurd be...

De brieven van Paulus, heten ze. Maar wie schreef ze? Een fascinerende zoektocht voert ons naar Ephese, een van de belangrijkste havensteden van het Romeinse Rijk. Niet om de zoveelste biografie over Paulus te schrijven. Maar om via hem de anoniem gebleven redacteurs in beeld te krijgen, die de eerste editie redigeerden van wat later, zo weinig terecht, de brieven van Paulus zou gaan heten.

Deze eerste editie redde Paulus van de vergetelheid, maar verloochende wat hij gezegd had. Wat wilden z...

Weinig woorden maar. De late oudheid lijkt zich terug te trekken in stilte.

Toch merkte Nietzsche al op dat het niet de stemmen waren van Plato of Aristoteles die klonken in Athene, noch die van Cicero of Seneca in Rome, die ons bereikten. Terwijl een wereld ten onder ging, die van het Rijk en haar recht, de antieke filosofie en het antieke heidendom en christendom, beschaving en man vrouw verhouding, nam deze juist in die laatste eeuwen de beslissende vormen aan. De middeleeuwse en onze moder...

Dat Paulus van fundamenteel belang is voor het christendom, staat buiten kijf. Maar wie was Paulus eigenlijk? We kennen aangaande leven en leer van Paulus maar twee bronnen: Handelingen van Lucas en de brieven van Paulus.

In 'Wie was Paulus wel?!' 'Op zoek naar zijn teksten' wordt aandacht besteed aan de wijze waarop de antieke brieven geschreven en gelezen werden. Niet de theologische antwoorden, maar filologische vragen zijn daarbij richtinggevend. De aandacht gaat vooral uit naar de tekste...

In een tijd waarin we in feite steeds langer leven, wordt het laatste twee derde van ieders leven overschaduwd door een schrijnend besef van de te korte tijd, van de tijd als een tekort, een onophoudelijk verlies.Het leek of we konden steunen op imposante filosofieën van de tijd, van Aristoteles, Augustinus en Hegel. Maar Martin Heidegger liet zien dat de wending van de tijd naar het zijn nergens gestalte had gekregen. Over tijd werd niet gedacht, de tijd werd overgeslagen: het verleden was ...

Hoe vaak zullen mensen in de eenzaamheid van de nacht, bij het lijk van hun dochtertje, ziek en hongerig of in de angst voor de dood zich vragen hebben gesteld waarvan ze wel beseften dat ze er geen antwoord op wisten. Maar vragen komen op, ook als er geen antwoorden op zijn. Al de eerste filosoof van de Griekse traditie, werd bespot toen hij weende om de dood van zijn zoon. Dat huilen is toch nergens goed voor. 'Omdat niets helpt, daarom huil ik juist' antwoordde Thales.Deze inleiding tot de...