'Begin vandaag aan mijn achtenzeventigste lente met een kopje thee, drie beschuitjes met pure chocoladevlokken en een vijf minuten-eitje. Ergens op de wereld is iets fout gegaan waardoor het buiten ademloos grijs is.'

De lente brengt een nieuw begin, de zomer viert het leven, het najaar luidt de neergang in en de winter dompelt het land in een diepe slaap. Zoals de natuur haar jaargetijden kent, zo heeft ons leven ook verschillende seizoenen. In 'Seizoenen' kijkt Herman van Veen terug met ee...

In Moeders gaat Herman van Veen terug naar de plek waar hij werd geboren: de Kievitdwarsstraat in Utrecht. Hij schrijft over zijn moeder, zijn grootmoeders en over zijn dochter die moeder werd. Over zijn eerste viooljuf, met wie hij er een moeder bij kreeg, en zijn reservemoeders tante Femmie en tante Klaasje.

Een hartverwarmende ode aan waar we vandaan komen, hoe dat ons vormt en waar we mee verbonden blijven.

Ze vragen of wij wel gegeten hebben, of onze jassen warm genoeg zijn, hebben kusje...

Zoek een moeder die Alberdina heet en zie, als je uit school komt, hoe ze met haar armen over elkaar en een schort voor en met een broodmes onder haar arm, in de deuropening met een glimlach op je staat te wachten. Herman van Veen lijkt op zijn vader, fluiters zijn het, die hoor je al van ver aankomen. Ook als het niet zo gaat als je zou willen helpt vrolijkheid. Van Veen weet wat hem gelukkig maakt: zijn ouderlijk huis in de Kievitsdwarsstraat, het doek dat opengaat, zijn viool in de hand. H...