Mensen als zonnen en mensen als manen

Lanny groeit samen met zijn tweelingbroer op in Paramaribo. De jongens zijn getalenteerd: ze tekenen en raken zelfs bekend als zangduo. Maar Lanny trekt zich, als hij ouder wordt, steeds meer terug in de maankant van het leven. Hij vindt zichzelf geen zon. En als het steeds duidelijker wordt waar de gevoelens voor zijn beste vriend werkelijk op duiden, breekt een periode aan waarin alles zijn kracht lijkt te verliezen: de muziek, zijn eigenwaarde, en zelfs de band met zijn tweelingbroer.

Een beeldende, poëtische roman die op een heel zintuiglijke manier het opgroeien als Zwarte queer jongen in Suriname duidelijk maakt en laat zien hoe noties van mannelijkheid een individueel leven kunnen beïnvloeden.