Later zul je het begrijpen

Toen Anna trouwde met haar grote liefde Tom, kon niemand bevroeden welk een onheil hen en hun kinderen ging treffen.

Wat een mooie toekomst leek te worden, bleek een duistere kant bij Anna te krijgen.

Een man gehuld in een zwarte cape en stemmen deden haar wankelen. Toch probeert ze haar gezin alles te geven, ondanks dat ze zichzelf nauwelijks staande kan houden.

Onwetend van het naderende onheil dat haar gezin gaat treffen, sleept ze zich door de tijd heen.

Een roos in de storm, totdat het laatste blaadje op de grond valt.

Dit is mijn persoonlijk verhaal over mijn rol als oudste in het gezin, als mijn moeders psychische ziekte tot openbaring komt.

Onbezorgd buiten spelen, creatief kunnen zijn of jezelf ontplooien, het was geen vanzelfsprekendheid, dat besefte ik op latere leeftijd.

Toen de ware liefde in mijn leven kwam, kon ik mijzelf terug vinden in wie ik werkelijk wilde zijn. Al is het verleden altijd om mij heen blijven hangen. Liefdevol, zorgen voor anderen, maar ook bezorgdheid en soms onzekerheid, zijn kenmerken die daaruit voortvloeien. Na mijn pensionering had ik sterk de behoefte om mijn verhaal te schrijven, niet alleen over de tragedie, maar ook over mijn eigen leven. Met een lach en een traan.