Ze leren het nooit

Binjamin Heyl is oud verpleegkundige en oud leraar verpleegkunde/ethiek (1962-2012).

Het gaat niet goed in de zorg, zeker niet bezien vanuit de “centraal staande’’ patienten, clienten, bewoners en zij die binnen de leefwereld van deze mensen werkzaam zijn: mantelzorgers en (leerling) verpleegkundigen en verzorgenden.

Het zijn juist deze mensen, duizenden per dag, die nodeloos lijden, al decennia lang. Uitgegaan wordt over de periode 1972-heden.

In 1972 renden verplegenden en verzorgenden de straat op en smeekten om meer handen aan bed. En nog steeds zijn er te weinig handen aan bed. De oorzaak hiervan ligt niet alleen bij de politiek, zorgverzekeraars, bestuurders van zorginstellingen, maar ook bij de beroepsverenigingen en vakbonden van verpleegkundigen en verzorgenden, vereniging mantelzorgers en de Patienten Federatie Nederland.

Het is al meer dan veertig jaar zo dat het (leerling) verpleegkundigen en verzorgenden het onmogelijk wordt gemaakt hun beroep op professionele wijze uit te oefenen, waardoor er sprake is van nodeloos lijden...