Wezenlijke vertellingen

Op een hoge berg zit een wezen, roerloos, met de ogen dicht, op een steen. Zo begint de ontdekkingstocht van het wezen doorheen de verschillende kortverhalen. Vaak rondtrekkend, soms stilstaand, is het op zoek naar een essentie. Van wat, is dan weer een andere vraag. Om redenen waar het wezen zelf niet direct een antwoord op kan geven, wordt het door anderen vaak beschouwd als een laatste strohalm, een reddingsboei, een baken of iets wat daarop gelijkt. Maar wie hoopt op zachte prevelingen over betere tijden, is eraan voor de moeite. Aan het prediken van inzichten doet het wezen immers niet mee. Het laat de ander deze liever aan den lijve ondervinden. En wel steeds op een zeer eigenzinnige manier.

Laat het jou daarom bij het lezen van de verhalen begeleiden langs de verschillende tochten. Ervaar welke je makkelijk begaanbaar vindt en welke moeilijker. En geef vooral ook toe aan de zin om eenzelfde tocht nog een keer af te leggen. Wie weet wat je dan allemaal nog ontdekt.

‘David neemt je mee naar een fascinerende wereld die in elk van ons zit en waarin we uiteindelijk hopen onszelf te vinden.’

Al wandelend in het bos of de bergen vertelt David meestal niet zoveel. Dan luistert hij liever naar de omgeving. Maar zet hem op een grasveld onder een schitterende maan en hij vertelt met veel plezier de sterren van de hemel. Ook voor een groep studenten is die passie steeds herkenbaar. Samen met hen verdiept hij zich al jaren in de wondere wereld van de psyche. In zijn verhalen brengt hij ontdekkingen, opgedaan tijdens die tocht, tot leven. 'Wezenlijke vertellingen' is zijn debuut.